Fot. gento3 17-230 Białowieża, ul. Zastawa 66b, tel. 85 683 36 28, godziny otwarcia i ceny biletów, e-mail, www
Skansen w Białowieży prezentuje drewniane budownictwo ludności ruskiej Podlasia, Położony jest na terenie dawnej wsi Kropiwnik, zniszczonej przez hitlerowców podczas II wojny światowej. W 1983 roku grupa studentów białostockich, dokonała zakupu gruntów pod przyszły skansen. Pierwszym eksponatem był wiatrak-koźlak, sprowadzony do Białowieży w roku 1978 ze wsi Kotły koło Bielska Podlaskiego. Pochodził z 1925 roku. Z czasem zaczęły przybywać następne obiekty, drewniany płot pleciony z tzw. balasów (1983–84 rok), wzorowany na starych ogrodzeniach. Skansen w obecnej postaci to zasługa przede wszystkim prof. Anatola Odzijewicza, który od samego początku inicjował, organizował i kierował pracami przy rekonstrukcji kolejnych obiektów. W 2004 roku postanowiono udostępniać skansen turystom. Skansen obejmuje obszar ponad pięciu hektarów łąk między rzeką Narewką i ulicą Zastawą. Za rzeką rozciąga się ściana obszaru ochrony ścisłej Białowieskiego Parku Narodowego. |
|
Sieradzki Park Etnograficzny położony jest przy ul. Grodzkiej 1, między Żegliną a Zalewem Paradzianka, w pobliżu "Wzgórza Zamkowego". Na uwagę zasługuje zagroda z przełomu XIX i XX wieku, zrekonstruowana na bazie obiektów pochodzących z różnych miejscowości, z zachowaniem układu typowego dla wsi sieradzkiej. W jej skład wchodzą: chałupa szerokofrontowa z Sieradza - Męki z 2 poł. XIX wieku, stodoła z Rudy pochodząca z początku XX wieku, budynek inwentarsko - gospodarczy (obórka z wozownią) pochodzący ze wsi Wiertelaki gm. Brąszewice z przełomu XIX i XX wieku oraz sołek drewniany - "kumora" z około 1810 r. pochodzący z Brąszewic Zabrodzia. Kolejnym elementem architektonicznym, który znajduje się na terenie SPE jest wiata ekspozycyjna, w której prezentowane są narzędzia rolnicze. |
|
17-100 Bielsk Podlaski, Sosnowa 56, tel. 85 85 730 77 35, godziny otwarcia i ceny biletów, e-mail, www
Muzeum-skansen o charakterze etnograficzno-historycznym zostało założone w 1993 roku przez Teodozjusza Fionika w Studziwodach, dzielnicy Bielska Podlaskiego. Stałą ekspozycję muzeum stanowią wnętrza zabytkowego domu Kondratiuków z 1925 r. oraz spichrz z 1935 r. Budynek posiada cztery duże, trzy szybowe okna z okiennicami. Na węgłach są zamocowane, charakterystyczne dla Studziwód, zdobienia o charakterze geometrycznym. Dach jest kryty gontem, z przyczółkiem od strony szczytowej. Chata (świtlicia) z ceglano-glinianym trzonem kuchennym stanowi naturalną ekspozycję części mieszkalnej zagrody z okresu międzywojennego. Jej wyposażenie stanowią zabytkowe przedmioty codziennego użytku: wyroby garncarskie, bednarskie, tkackie wraz z uruchomionym warsztatem. Centralne miejsce w izbie zajmuje pokut’ z rzędem ikon oraz stół, nakryty płóciennym obrusem. Eksponaty etnograficzne: stępa (stupa), żarna, kosze, beczki, narzędzia stolarskie, kołowrotki itp. zgromadzone są również w sieniach oraz w oddzielnie stojącym spichrzu. |
|
W Sidzinie znajduje się skansen, w którym można obejrzeć liczne eksponaty związane z historią i etnografią tego regionu. Do skansenu można dojechać z Sidziny od skrzyżowania "Dąb" drogą do Wielkiej Polany. Początki skansenu datują się na 1963 r. i związane są z obchodami 400 rocznicy powstania wsi. Wtedy to w przysiółku Binkówka, nad brzegiem spływającego ze stoków Policy potoku Ciśniawka oddano do zwiedzania zabytkową chałupę Banasików z 1809 roku, przeniesioną tu z Małej Sidzinki. Na terenie skansenu w Sidzinie można zobaczyć: Chałupę Banasika z 1809 roku przeniesioną w 1963 r. z Małej Sidzinki, w której umieszczono zebrane eksponaty, Chałupę Anny Kozioł z 1901 roku przeniesioną ze Spytkowic, wykorzystywaną obecnie do organizowania wystaw czasowych, Lamus z 1897 roku, w którym są prezentowane militaria z września 1939 r. Kuźnię z XIX wieku przeniesioną z Górnej Sidziny z wyposażeniem, Dzwonnicę przeniesioną z Wielkiej Polany, Chałupę Wójtowską. |
|
Skansen Kurpiowski w Nowogrodzie został otwarty 19.06.1927 r. jako Muzeum Kurpiowskie. Należy do dwóch najstarszych muzeów budownictwa ludowego w Polsce. Zbiory, w liczbie około 3000 eksponatów, pochodziły głównie z zasobów prywatnych Adama Chętnika i związane były z Kurpiowską Puszczą Zieloną. Obecnie na powierzchni około 3,5 ha znajdują się 23 budynki mieszkalne i gospodarcze z odpowiednim wyposażeniem oraz kilkadziesiąt obiektów tzw. małej architektury: barcie, kapliczki, studnie, bróg itp. Wszystkie budynki są konstrukcji zrębowej, z okresu od końca XVIII w. do I połowy XX w. z terenu Kurpiowskiej Puszczy Zielonej. Jest to obszar o specyficznej, tradycyjnej kulturze ludowej z charakterystycznym kurpiowskim ubiorem, rzeźbą, zdobnictwem i budownictwem drewnianym. Kurpiowskie chaty z ozdobnymi szczytami, śparogami, nadokiennikami, a także budynki gospodarcze m.in. spichlerze z podcieniami, ustawione na kamieniach reprezentują niemal klasyczne formy w drewnianym budownictwie ludowym. |
|
|