Muzeum powstało w 1999 roku na terenie istniejącego od 1963 roku skansenu pszczelarskiego. Skansen stanowi unikatowy w skali europejskiej zbiór uli ilustrujący na ekspozycji plenerowej historię bartnictwa i pszczelarstwa na ziemiach polskich. Zbiory znajdujące się w muzeum dotyczą bartnictwa, pszczelarstwa i jedwabnictwa oraz zagadnień związanych z pszczołami samotnicami i trzmielami. Muzeum posiada bogatą kolekcję uli prezentowanych na wolnym powietrzu. Są to: ule kłodowe, wśród których znajduje się pochodząca z XV wieku dębowa barć, koszki – czyli ule słomiane oraz ule architektoniczne i figuralne. W pomieszczeniu budynku pofolwarcznego znajduje się ekspozycja dotycząca owadów użytkowych. Dużą atrakcję stanowi ul demonstracyjny umożliwiający obserwację życia intymnego pszczół. |
|
 14-100 Ostróda, ul. Adama Mickiewicza 22, tel. 89 646 26 02, godziny otwarcia i ceny biletów,
Ten adres email do muzeum jest ukrywany
, www
Muzeum działa w zrekonstruowanym, gotyckim zamku, dawnej siedzibie komturów ostródzkich. Część ekspozycyjna zawiera w sobie wystawę stałą - "Z dziejów Ostródy i okolic" oraz salę, w której urządzane są wystawy czasowe. Na ekspozycję tę składają się zabytki związane z przeszłością ziemi ostródzkiej, od epoki wspólnoty pierwotnej do czasów nam współczesnych. Na uwagę zasługują dwie makiety ukazujące rozwój przestrzenny miasta. Pierwsza z nich przedstawia zabudowę Ostródy w XVI w., w układzie jaki uzyskało miasto wraz z lokacją średniowieczną. Drugi, znacznie większy model, przedstawia rozwój przestrzenny Ostródy u progu wieku XX. Zwrócić też należy uwagę na kolekcję ceramiki i broni z okresu średniowiecza oraz przedmioty użytku codziennego z XIX i XX w. |
|
Na obszarze 13 ha zgromadzono 35 zabytkowych obiektów budownictwa wiejskiego z 17 miejscowości regionu (wśród nich unikatowe: wieża winiarska z XVIII w. z Budachowa i najstarszy datowany -1675 r. obiekt mieszkalny z Potrzebowa). Prezentowane tu są różne typy architektury ludowej czterech sąsiadujących ze sobą regionów etnograficznych: Zachodniej Wielkopolski, Dolnego Śląska, Wschodnich Łużyc oraz obszaru środkowo - lubuskiego. Muzeum zgromadziło około 8 tysięcy zabytkowych i współczesnych eksponatów. Ekspozycje stałe mieszczące się we wnętrzach budynków ludowych skansenu oraz w sali siedziby Muzeum w ''starej leśniczówce'', wzbogacone są okolicznościowymi wystawami świątecznymi Wielkanocy, Bożego Narodzenia, Zielonych Świątek. Na cele wystawiennicze przeznaczony zostanie pałac barokowy z końca XVII wieku, leżący kilometr od skansenu. |
|
 18-230 Ciechanowiec, ul. Pałacowa 5, tel. 86 277 13 28, godziny otwarcia i ceny biletów, www
Decyzję o utworzeniu skansenu przy Muzeum podjęto w 1970 roku. W Skansenie zgromadzono 44 zabytkowe obiekty architektury drewnianej ( XVIII - pocz. XX w.), które ulokowano w trzech zespołach, z pełnym wyposażeniem wnętrz. Muzeum posiada punkty filialne w Drewnowie ( wiatrak z zagrodą młynarza) i Dąbrowie Łazy (wiatrak). Ekspozycję skansenowską tworzą stare, wiejskie budynki drewniane przeniesione z pogranicza Mazowsza i Podlasia, które ilustrują różne typy architektury i techniki budowlanej, a ich wnętrza prezentują warunki życia różnych warstw społecznych wsi. Zespół został podzielony na trzy ekspozycje plenerowe. W budynkach skansenu prezentowane są zbiory etnograficzne ilustrujące życie codzienne mieszkańców wsi i dawne rzemiosło wiejskie oraz hodowane są rodzime rasy zwierząt – owce wrzosówki, owce świniarki i kury zielononóżki kuropatwiane. |
|
 Fot. Mtths 05-085 Kampinos, Granica, tel. 22 725 01 23, godziny otwarcia i ceny biletów, e-mail, www
W osadzie Granica, w Kampinoskim Parku Narodowym, znajduje się puszczański skansen. Skansen został utworzony w 1984 roku, w oparciu o istniejące obiekty zabytkowe (zespół zabudowań Nadleśnictwa Kampinos z 1919 roku). Wystawa budownictwa puszczańskiego, w skład którego wchodzą trzy zagrody (dwie kryte strzechą a jedna gontem) prezentuje zanikłe drewniane budownictwo ludowe Puszczy Kampinoskiej. Zagrody nazwane zostały od ostatnich właścicieli budynków mieszkalnych zagrodami Widymajera, Wiejckiej i Połcia. Zagroda „Widymajera”, prezentuje gospodarstwo zamożnego chłopa, typowe dla terenu Równiny Łowicko-Błońskiej. Zagroda druga, „Wiejckiej”, jest przykładem średniozamożnego gospodarstwa, typowego dla budownictwa ludowego tego terenu. Trzecia zagroda, „Połcia”, umiejscowiona jest oddzielnie, w strefie zaplecza usługowego skansenu. |
|
|