Na wystawie zrekonstruowano część chałupy opoczyńskiej: fragment sieni i sąsiadującej z nią izby - kuchni. Zastosowany do celów ekspozycyjnych przekrój budynku umożliwia pokazanie różnych szczegółów konstrukcyjnych oraz odsłonięcie strychu. Ważnym elementem budowlanym są urządzenia ogniowe - palenisko z okapem, piec - ogrzewacz oraz komin przystosowany konstrukcyjnie do odprowadzania dymu z dwu pomieszczeń. Na wystawie reprezentowane są regiony: opoczyński, rawski, łowicki i sieradzki.

Na wystawie wydzielono strefy ekspozycyjne związane z poszczególnymi okresami chronologicznymi - starszą i środkową epoką kamienia, młodszą epoką kamienia, epoką brązu, okresem późno lateńskim, rzymskim i wędrówek ludów oraz wczesne i późne średniowiecze. Zwiedzający dzięki temu odbywają istną podróż wehikułem czasu w okresie ponad 100 tysięcy lat rozwoju człowieka na terenach Polski środkowej, Kujaw i terenów ościennych.

Na wystawie zaprezentowano detale architektoniczne pochodzące z zamku w Krupem z lat 1604 - 1608 wzniesionym przez Pawła Orzechowskiego herbu Rogala podkomorzego chełmskiego, starostę suraskiego. Zamek stanowił rozległy zespół przestrzenny, usytuowany na krawędzi doliny rzeki Krupianki, prawobrzeżnego dopływu Wieprza. Otoczony był stawami i rozlewiskami rzeczki i pozostałościami fosy przy trasie Krasnystaw-Chełm.

Wystawa prezentuje zbiory w zakresie dawnej sztuki zdobniczej, stanowiące elementy urządzenia i wyposażenia wnętrz mieszkalnych zamożnych grup społecznych; ziemiaństwa i bogatego mieszczaństwa. Są to przedmioty, których używał lub którymi otaczał się człowiek. Meble, srebra, szkło i porcelana, tkaniny i dywany, dają przegląd stylów, upodobań estetycznych ale i możliwości finansowych jakimi dysponowali zleceniodawcy.

Na wystawie prezentowane są zarówno obrazy olejne jak i pastele. Większość stanowią tzw. "portrety sarmackie" do tej grupy zaliczyć należy niewątpliwie, powstałe w I połowie XVIII w. konterfekty przedstawicieli rodu Potockich (Krystyny, Feliksa, Michała i Jerzego), głównych dobrodziejów krasnostawskich Jezuitów. Na ekspozycji można obejrzeć również portrety okolicznej szlachty m.in. Anny i Tomasza Stamirowskich, Rafała Sarbiewskiego oraz Augusta Kickiego.

Celem wystawy jest odtworzenie wyglądu kuźni funkcjonującej w powiecie krasnostawskim na przełomie XIX i XX w., wraz z wyposażeniem w sprzęty i wyroby kowalskie, zgromadzone przez dział etnografii. Do rekonstrukcji kuźni użyto starego materiału budowlanego w postaci bali drewnianych, stanowiących jej konstrukcję oraz grubych i szerokich desek na ściany boczne łączone na "jaskółczy ogon". Ściana frontowa z imitacją wejścia przykryta gontem jest niepełna, co ułatwia zajrzenie do wnętrza kuźni.

Eksponaty ukazujące najstarsze i najbardziej powszechne zajęcie ludności wiejskiej - rolnictwo. Są to m.in. narzędzia do orki (pług, jarzmo na woły, brony), zbioru i przechowywania zboża (sierpy, grabie, cepy, plecione i dłubane naczynia zasobowe, miarki ), urządzenia do przygotowywania kaszy (żarna, stępy, kaszownik), a także wóz na drewnianych osiach. Pszczelarstwo i rybołówstwo, należące również do najstarszych zajęć ludzi, ukazują: ule kłodowy i słomiany, sikawka do spryskiwania pszczół.

Wystawa ukazuje dzieje miasta od czasów lokacji osady Szczekarzów na prawie miejskim magdeburskim w 1394 roku do 1989 roku. W pierwszej połowie XV wieku w dokumentach pojawia się nowa nazwa Krasnystaw, która zastępuje dotychczasową. Na ekspozycji zgromadzonych zostało blisko pięćset eksponatów w tym m.in. dokumenty, starodruki, tłoki pieczętne, grafiki, obrazy, mapy, sztandary, fotografie, pocztówki, odznaczenia, monety, ulotki, elementy uzbrojenia.

Wystawa ma na celu ukazanie przemian zachodzących w sposobie życia ludzi, zdobywaniu pożywienia, ich pracy, wierzeń i obrządku pogrzebowego w czasach, z których nie dysponujemy źródłami pisanymi. Na wystawie prezentowane są zabytki od najstarszych ze schyłkowego paleolitu ok. 9 000 l. p.n.e. po wczesne średniowiecze (XIII w.). Do najciekawszych eksponatów należą; wióry krzemienne z Wincentowa, grób skrzynkowy kultury amfor kulistych z Łopiennika Dolnego, skarb denarów rzymskich z Romanowa.

Wystawę rozpoczyna dział archeologii prezentujący najdawniejsze dzieje Ziemi Kutnowskiej. Jest to zarówno krótka charakterystyka pradziejów Kutnowskiego, jak i eksponaty właściwe dla danej epoki archeologicznej, począwszy od tych związanych z epoką kamienia poprzez epoki metali, średniowiecze, na nowożytnych skończywszy. Przyrodnicza część ekspozycji prezentuje środowiska naturalne Kutna - łączy elementy fantazyjne z naturalnymi (preparaty z żywych zwierząt).