Wystawa fotograficzna Roberta Słabońskiego prezentująca dokonania polskich archeologów z Uniwersytetu Jagiellońskiego, którzy od 2006 roku prowadzą badania w Gwatemali na terenie Nakum - starożytnego miasta Majów. Majowie byli twórcami jednej z najbardziej zaawansowanych cywilizacyjnie i fascynujących kultur starożytnego świata. Zamieszkiwali w starożytności teren obecnej Gwatemali i Belize oraz przyległe obszary południowo-wschodniego Meksyku, zachodniego Hondurasu i Salwadoru.

Po trwającym ponad rok gruntownym remoncie sal wystawowych dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich, Muzeum Narodowe w Kielcach znów otwiera swe podwoje dla zwiedzających. Pierwszą ekspozycją jest wystawa malarstwa z kolekcji rodziny Mroczkowskich. Ekspozycja niezwykła nie tylko ze względu na prezentowane dzieła, ale także z uwagi na wyjątkową aranżację. Na całość prezentacji składa się blisko dwieście sześćdziesiąt obrazów ponad dwustu malarzy.

Wystawa Harcerstwo było przez lata i nadal pozostaje największym ruchem wolontariackim w Polsce, również w Warszawie i na Pradze. Wystawa, przygotowana wspólnie przez Muzeum Warszawskiej Pragi i działające w prawobrzeżnej Warszawie organizacje harcerskie, prezentuje dorobek stu lat dziejów praskiego harcerstwa. Autorzy wystawy starali się zaprezentować ruch harcerski na Pradze możliwie szeroko i obiektywnie, a zarazem przypomnieć wydarzenia i pamiątki mniej znane.

Funkcjonujący niegdyś przy wiatraku młynek używany, nieprzerwanie od 1864 do 2003 roku do wyrobu kaszy gryczanej, drugi, do przemiału zboża, wykonany w tajemnicy, aby ratować wieś przed głodem w czasach niemieckiej okupacji. Te i inne urządzenia z zakresu domowego młynarstwa, których technika konstrukcji pozostawała niezmienna od czasów liczonych na stulecia, a nawet tysiąclecia, prezentuje wystawa będąca źródłem wiedzy o technikach młynarskich i związanych z nimi narzędziach.

Chociaż pośród starszych mieszkańców leżących w Puszczy Kozienickiej wsi niełatwo znaleźć kogoś, kto w dzieciństwie lub młodości nie znał tajników domowego tkactwa, choćby tylko bawiąc się przy maminym warsztacie, dla młodszych pokoleń jest to zajęcie praktycznie nieznane, szczególnie, gdy przyjdzie wniknąć głębiej w poszczególne, składające się nań etapy pracy.

Region kozienicki, dzięki obfitości dostarczanego przez puszczę drzewnego surowca, słynął w przeszłości ze zręcznych w swym rzemiośle cieśli, stolarzy, snycerzy. Zapewne właśnie ta biegłość w umiejętności obróbki drewna przyczyniła się do rozwoju rzeźbiarstwa ludowego. Jego przedstawiciele, na czele z najwybitniejszym spośród nich Leonem Kudłą, już w okresie międzywojennym przykuwali uwagę elit kulturalnych, zyskując status uznanych artystów.

W dawnej Rzeczypospolitej Puszcza Kozienicka była jednym z ważnych i liczących się ośrodków pozyskiwania surowców pszczelich, z których największe znaczenie gospodarcze miały miód i wosk. Jako formę gospodarki pszczelarskiej praktykowano tu niemal wyłącznie bartnictwo, które upadło ostatecznie w latach trzydziestych XIX w. po długim oporze miejscowych bartników wobec rządowych dekretów wymierzonych przeciwko leśnej hodowli pszczół.

Storczykarnia składa się z części ekspozycyjnej, zaplecza podzielonego na trzy strefy klimatyczne oraz kawiarni letniej. Obiekt wyposażony jest w nowoczesne urządzenia służące utrzymaniu optymalnych kierunków uprawy tej bardzo wymagającej grupy roślin. W szklarni wystawowej prezentujemy wiele rodzajów i gatunków storczyków. Trafiają tam rośliny najefektowniejsze, będące w okresie kwitnienia. Przez pozostałą część roku uprawiane są one w jednej z trzech szklarni zaplecza.

Utworzenie zbioru sztuki cerkiewnej w Łańcucie podyktowane było koniecznością ochrony bezcennych dóbr kultury, zagrożonych wskutek wysiedleń ludności ukraińskiej z obszaru południowo-wschodniej Polski w 1945 i 1947 roku. Kilkudziesięcioletni okres świadomego niszczenia zabytków sztuki religijnej doprowadził do zagłady około 330 cerkwi z 650 jakie istniały się w tej części historycznej diecezji przemyskiej, która po II wojnie znalazła się w granicach państwa polskiego.

Stajnie posiadają zachowaną oryginalną częścią dla koni wierzchowych oraz Szorownię Galową i Hol, w których ustawiono pojazdy konne należące do Muzealnej Kolekcji Pojazdów. Muzeum w Łańcucie posiada bowiem dwie oddzielne kolekcje pojazdów konnych: historyczną związana z rezydencją po rodzinie Potockich liczącą 55 pojazdów i muzealną, gromadzoną po II wojnie i wciąż otwartą, która liczy dzisiaj blisko 80 pojazdów.