Wystawa pokazuje ciałopalny obrządek pogrzebowy kultury łużyckiej na terenie powiatu raciborskiego. Odtworzono oryginalny wygląd poszczególnych grobów oraz sposób budowania stosu pogrzebowego. Zabytki pochodzą z badań w Samborowicach od 1973 do 1988 r. Na wystawie znajdują się także zabytki będące wyposażeniem urn grobowych - ozdoby z brązu, kości i szkła, oraz unikalny guz z brązu do uprzęży końskiej.

Wystawa podzielona jest na dwie części: gród i miasto. Prezentuje zabytki kultury materialnej. Ważniejsze obiekty: monety XIII -XV wieku, wyroby ze skóry, drewna, metalu, rogu, kości i gliny. Eksponaty pochodzą z archeologicznych badań wykopaliskowych, prowadzonych w latach 1960-1966 na grodzisku oraz w 1979 r. na ul. Długiej (stare miasto), a także ze znalezisk luźnych np. skarb monet średniowiecznych, szerokich groszy praskich Wacława II (XIV w.) z ul. Agnieszki w Raciborzu.

Ekspozycja adresowana jest przede wszystkim do uczniów szkół podstawowych i średnich. Prezentowane zabytki pochodzą z okresu pradziejowego ze zbiorów Muzeum w Raciborzu. Wystawa podzielona jest na epoki: kamienia (paleolit, neolit), brązu i żelaza. Prezentowane obiekty to m. in. kamienny pięściak aszelski (okres paleolitu) ok. 200 tys. lat p. n. e., gipsowa kopia figurki glinianej tzw. "ocickiej Wenus" (okres neolitu), sztylet antenowy (epoka brązu), piec celtycki do wypalania naczyń glinianych

Ekspozycja prezentuje przedmioty używane w stomatologii i technice dentystycznej, zebrane przez kolekcjonerów Kazimierza i Wojciecha Sterańczaków. w kolekcji stomatologicznej znajdują się urządzenia do obsługi pacjentów, dawne fotele, wiertarki, kolumny z kompletnym wyposażeniem w instrumenty do leczenia i usuwania zębów, narzędzia, w tym XIX wieczna wiertarka ręczna oraz przyrządy do wyrywania zębów np. tzw. "kozia stópka", a także wzorniki, chemikalia i urządzenia pomocnicze.

Wystawa przedstawia niektóre obrzędy doroczne i prezentuje towarzyszące im specjalne akcesoria i rekwizyty. Prezentowane są na niej cykle obrzędowe: zimowe, wiosenne, letnie i jesienne. Na ekspozycji zobaczyć można drewniane klocki piernikarskie z XIX w., śląskie szopki "betlejki", akcesoria kolędnicze. W obrzędowości zimowej na szczególną uwagę zasługują słomiane niedźwiedzie - charakterystyczne atrybuty tradycyjnego wodzenia niedźwiedzia, który do dziś chodzi po niektórych wsiach raciborskich

Ekspozycja przedstawia zbiór cyny śląskiej. Eksponowane wyroby pochodzą z miast, w których istniały warsztaty konwisarskie m. in. z Wrocławia, Opawy, Głubczyc, Kłodzka, Legnicy, Świdnicy, Tarnowskich Gór oraz Raciborza, reprezentowanego przez warsztat ostatniego konwisarza raciborskiego z połowy XIX w. - Karola Krügera. Na uwagę zasługują Wilkomy - puchary cechowe z przywieszkami z różnych miast Śląska, kufle, świeczniki z wyposażenia Kaplicy Zamkowej Zamku Piastowskiego w Raciborzu.

Wystawa prezentuje rzeźbę i malarstwo po konserwacji od XV do XVIII wieku. Eksponowana jest część zbioru rzeźby gotyckiej: "Piękne Madonny", "Pieta", "Ukrzyżowanie", "Skrzydła Tryptyku" z 12 Apostołami, "św. Bernard" oraz rzeźby barokowej: św. Sebastian, św. Gertruda. Malarstwo reprezentują obrazy tablicowe "Ecce Homo", "Szymon Cyrenejczyk pomagający Chrystusowi nieść krzyż", a także zbiór obrazów z XVII i XVIII wieku m. in. . "Apoteoza Kryspina i Kryspiniana".

Na wystawie imitującej komorę grobową prezentowany jest zespół zabytków starożytnego Egiptu. W jego skład wchodzą: mumia Egipcjanki Dżet-Amonet-ius-anch, kartonaż i dwa drewniane, antropoidalne sarkofagi. Eksponowaną mumię owinięto od stóp do połowy ramion w oryginalne bandaże, kartonaż i sarkofagi zaprezentowano oddzielnie. Całość ekspozycji w doskonały sposób ilustruje ostatnie fazy mumifikacji związane z bandażowaniem ciała i umieszczeniem go w kartonażu i sarkofagach.

Wystawa jest prezentacją odkryć archeologicznych "in situ" w prezbiterium oraz eksponatów z badań pod nawą główną i kaplicą św. Dominika. Badania archeologiczne prowadzono na terenie kościoła w trzech punktach: w roku 1981 pod nawą główną kościoła, w latach 1992-1998 w prezbiterium i w latach 1993-1994 w kaplicy św. Dominika. W trakcie badań odkryto 30 pochówków, z czego 10 znajdowało się w kryptach ceglanych. W prezbiterium zachowany został profil nawarstwień kulturowych sprzed okresu budowy.