Roberto Matta (19112002), surrealista, wybitny przedstawiciel awangardy XX wieku, urodzony cztery lata przed Tadeuszem Kantorem (19151990), wywarł znaczny wpływ na wczesną twórczość tego artysty. Kameralna prezentacja na antresoli Galerii Sztuki Polskiej XX wieku w MNK prac malarskich i rysunkowych Kantora stanowi próbę pokazania tych inspiracji. Burzliwe i różnorodne twórcze życie obu artystów wypełniały liczne poszukiwania i eksperymenty w dziedzinie sztuk pięknych.

W odnowionych wnętrzach Kamienicy Szołayskich oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie, otwarto wystawę Zawsze Młoda! Polska sztuka około 1900, prezentującą 300 dzieł sztuki polskiej przełomu XIX i XX wieku. Trwająca rok wystawa jest okazją do obcowania z pracami najwybitniejszych twórców epoki: Olgi Boznańskiej, Juliana Fałata, Jacka Malczewskiego, Józefa Mehoffera, Leon Wyczółkowskiego i Stanisława Wyspiańskiego.

Emil Krcha - jeden z najwybitniejszych inicjatorów Zrzeszenia Artystów Plastyków "Zwornik". Podobnie jak Tadeusz Makowski, ogromną rolę przykładał do martwych natur, pieczołowicie je komponując i starając się oddać ich ciche życie. Twórczość Emila Krchy, zgodnie z przytoczoną jego własną wypowiedzią, nie jest jednolita i ukazuje go jako malarza stawiającego przed sobą coraz to nowe zadania.

Wystawa prezentuje w większości prace z lat 60. i 70. XX wieku, a więc z najlepszego okresu twórczości artysty. Zobaczymy na niej głównie cykle: Katedra, Zachód słońca, Pejzaż księżycowy, Kroki we mgle, Akt na tle morza i Spacer. Mianowski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (grafikę artystyczną, plakat i malarstwo) oraz w École Nationale Superiéure des Beaux-Arts w Paryżu, gdzie zetknął się z aktualnymi wówczas wydarzeniami w sztuce europejskiej i amerykańskiej.

W 150. rocznicę śmierci Utagawy Kuniyoshiego (1797-1861), japońskiego artysty nurtu ukiyo-e, Muzeum Narodowe w Krakowie organizuje wystawę jego prac. Jej celem jest przedstawienie twórczości jednego z najznakomitszych artystów drzeworytu na podstawie kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie. Obecnie zbiór pochodzący z daru Feliksa Mangghi Jasieńskiego zawiera ponad 260 drzeworytów oraz wydawnictwa albumowe. W Kamienicy Szołayskich pokazanych zostanie około 100 prac.

El Greco, Goya, Ribera, Tycjan, Veronese, Zurbarán - w Muzeum Narodowym w Krakowie. Wystawa Skarby Korony Hiszpańskiej obejmuje ponad sto arcydzieł z okresu od XV do XIX wieku wypożyczonych nam przez Patrimonio Nacional de Espańa - instytucję zarządzającą kolekcjami królewskiego dworu hiszpańskiego. To pierwsza tak duża i ważna prezentacja sztuki hiszpańskiej w Polsce.

Ekspozycja ma charakter stały i prezentuje część zbiorów Muzeum Paleobotanicznego IB PAN. Ma ona przede wszystkim cel edukacyjny. Całe wnętrze sali muzealnej zostało zaaranżowane aby zaprezentować ważniejsze etapy rozwoju roślinności na obszarze Polski na przestrzeni ok. 200 milionów lat, poczynając od ery mezozoicznej (jura), na współczesności kończąc. Poza salą wystawową eksponowane są górnokarbońskie skamieniałe pnie drzew sprzed ok. 295 mln lat (tzw. arkoza kwaczalska).

Światowa premiera filmu Młyn i Krzyż Lecha Majewskiego odbyła się w paryskim Luwrze lecz to polskiej towarzyszy jedyna w kraju wystawa retrospektywna prac artysty. Tylko w Muzeum Narodowym w Krakowie można OGLĄDAĆ tak sławne cykle, jak: DiVinities, KrewPoety czy Ćwiczenia z Bruegla, a nawet dzieło Bruegla! Wystawie Majewskiego towarzyszy bowiem pokaz właśnie zakonserwowanego obrazu Pietera Brueghla Młodszego Kazanie św. Jana Chrzciciela.

Katedra na Wawelu pełni szczególną rolę w historii Państwa Polskiego ze względu na fakt, iż przez czterysta lat była kościołem polskich królów. Począwszy od Władysława Łokietka w Katedrze na Wawelu koronowali się wszyscy polscy królowie, z wyjątkiem Stanisława Leszczyńskiego i Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przed ołtarzem głównym Katedry Wawelskiej dokonywały się najważniejsze ceremonie państwowe: koronacje, śluby, chrzty i pogrzeby królewskie.

Budowę wieży rozpoczęto w drugiej połowie XIV wieku na polecenie króla Kazimierza Wielkiego. Do jej budowy użyto ciosów wapiennych, które ułożono na starym fundamencie z przełomu XI i XII wieku. Budowę jednak przerwano na wysokości 16 metrów, jej dokończenia podjął się 150 lat później kanonik Krakowskiej Kapituły Katedralnej - Jan Salomonowicz. Nadbudowę ukończono ostatecznie w roku 1522. Wspaniały, zachowany do dzisiaj, pokrywający Wieżę Zegarową barokowy hełm został wykonany w 1715 roku.