Stała ekspozycja liczy ponad 120 dzieł najwybitniejszych polskich i obcych malarzy, działających w ciągu ostatnich 250 lat. To także reprezentacyjny przegląd dziejów malarstwa, ilustrowany pracami takich twórców jak Marcello Bacciarelli, Jan Chrzciciel Lampi, Józef Grassi, Michał Bogoria Skotnicki, Piotr Michałowski. Ważną grupę tworzy zespół obrazów, będących dziełami artystów związanych z dworem Jana Klemensa Branickiego.

Wystawa poświęcona pszczelarstwu ukazuje przede wszystkim materialny aspekt hodowli pszczół w wiejskich gospodarstwach na Podlasiu. Pszczelarstwo, czyli hodowla pszczół, której celem jest produkowanie miodu i wosku pszczelego należy do najstarszych zajęć gospodarczych człowieka. W przeszłości na pokrytych puszczami Podlasiu rozwijało się bartnictwo, czyli hodowla pszczół w barciach. Barć, to wydrążona w rosnącym drzewie dziupla zasiedlona przez rój pszczół.

Wieś Tymianki-Bucie jest niewielkim przysiółkiem położonym na obszarze historycznej Ziemi Nurskiej na Mazowszu. Bucie są jedną z osad okolicy szlacheckiej Tymianki powstałej w pierwszej połowie XV wieku. Obecnie Tymianki składają się z kilku przysiółków, zamieszkałych przez potomków drobnej szlachty, utrzymujących się głównie z rolnictwa. O przynależności do warstwy szlacheckiej decydowały nie tylko posiadane dokumenty, ale także tradycja i związki rodzinne.

Stara Grzybowszczyzna, z której pochodzi chałupa jest niewielką miejscowością położoną na wschodnim skraju Puszczy Knyszyńskiej, na terenie zamieszkałym przez ludność białoruską wyznania prawosławnego. Samorzutne osadnictwo na tym obszarze trwające do połowy szesnastego stulecia charakteryzowało się nieregularną zabudową i rozproszonym układem pól wśród terenów leśnych. Zagrody były lokowane bez ustalonego układu, dobra skarbowe wymieszane z własnością prywatną i kościelną.

Glina odgrywała niegdyś niezwykle istotną rolę w wielu dziedzinach działalności gospodarczej człowieka. Przez kilka tysięcy lat wykorzystywano ją jako surowiec do wyrobu naczyń. Na terenie Białostocczyzny działało niegdyś kilka ośrodków garncarskich, między innymi w Buksztelu, Chrabołach, Czarnej Wsi Kościelnej, Hryniewiczach Dużych, Kleszczelach, Łuce, Moczalni i Siemiatyczach. Ich lokalizacja uzależniona była w głównej mierze od dostępu do odpowiedniej jakości surowca.

Na ekspozycji przedstawiono niezwykle charakterystyczne dla wiejskiego budownictwa drewnianego w północno-wschodnie Polsce zjawisko dekoracji budynków mieszkalnych wycinanymi w drewnie detalami zdobniczymi. Wśród detali zdobniczych należy przede wszystkim wymienić nad i podokienniki, czyli ażurowo wycinane deski nad i pod oknami, wiatrownice - deski przybijane wzdłuż szczytowej krawędzi dachu, zabezpieczające pokrycie dachu przed wiatrem oraz elementy zdobnicze przybijane na węgłach domów.

Ekspozycja prezentuje zabytki związane z różnymi aspektami życia nadrzecznych wsi i miasteczek w regionie białostockim. Na wystawie można zobaczyć narzędzia rybackie używane niegdyś do połowu ryb, od najprostszych, takich jak drewniane młoty do głuszenia ryb pod lodem, poprzez ościenie, wiersze, żaki po trójwarstwowe sieci. Wiersze zaliczane do narzędzi pułapkowych wyplatano z wikliny przeplecionych jałowcowym łykiem lub łodygami chmielu.

Wystawa prezentuje wozy, sanie oraz bryczki, jakie były używane na Białostocczyźnie od końca XIX do połowy XX wieku. Na ekspozycji można zobaczyć także archaiczne urządzenia do transportu włócznego - samorodny włók krokwiowy oraz sanki, których używano latem m.in. do przewożenia pługa lub radła na pole. Sanki podwójne tzw. zajdki służyły do przewozu kłód drewna, które ładowano przy pomocy trepa lub lady. Najprostsze sanie wyjazdowe miały skrzynię zbitą z desek lub żerdek.

Wystawa prezentuje narzędzia i sprzęty związane z uprawą, przechowywaniem i obróbką zbóż w dawnym wiejskim gospodarstwie na Białostocczyźnie. Eksponaty pochodzą z okresu od końca XIX . do połowy XX stulecia, a niektóre używane były jeszcze kilkanaście lat temu. Do I wojny światowej orkę w naszym regionie wykonywano sochą dwupolicową ciągniętą przez parę wołów lub krów zaprzężonych w jarzmo. Socha wyparta została przez pługi, początkowo drewniane ze stalowym lemieszem i odkładnicą.

Wystawa ukazuje świat wiejskiego dziecka od czasu niemowlęctwa po lata nauki szkolnej. We wnętrzu wiejskiej chaty można zobaczyć przedmioty związane z życiem codziennym dziecka od najmłodszych lat, takie jak kołyski, wózki, czy też chodziki. Niezwykle ważną rolę w życiu dzieci odgrywały zabawki, stąd też na wystawie starano się ukazać ich wyjątkową różnorodność, od prostych wykonanych z tkaniny lub drewna po porcelanowe lalki. Liczną grupę eksponatów stanowią przedmioty szkolne.