Wystawa została przygotowana przez Dział Historii Technik Włókienniczych. Z blisko 650 posiadanych obiektów, do ekspozycji wybrano 59. Zgrupowano je w czterech działach wyodrębnionych z technologicznego punktu widzenia: przędzalnictwo, tkactwo, dziewiarstwo i wykończalnictwo. Dodatkowo pokazano urządzenia metrologii włókienniczej. Przędzalnictwo i tkactwo potraktowane jest w sposób szczególny. Rozwój narzędzi i maszyn ukazano w ciągu ewolucyjnym, od średniowiecza, aż do naszych czasów.

Ekspozycja jest drugą z cyklu poświęconego historii łódzkich fabryk włókienniczych i została przygotowana w oparciu o zbiory Działu Historii Włókiennictwa i Działu Tkaniny Przemysłowej Centralnego Muzeum Włókiennictwa oraz Muzeum Regionalnego w Brzezinach. Wystawa jest próbą przypomnienia historii najstarszej i najdłużej działającej w Łodzi fabryki wyrobów bawełnianych. Założona w 1828 r. przez przybyłego z Saksonii Ludwika Geyera, przez prawie 20 lat, aż do powstania fabryki Karola Scheibler.

Ekspozycja przybliża klimat i realia pracy w tkalni z przełomu XIX i XX wieku. Realia - to oryginalne, technicznie sprawne krosna z ostatniej dekady XIX w. i urządzenia pomocnicze. Krosna wykonują tkaniny. Wcześniej przewijarki i cewiarki przygotowują nawoje wątku na cewki do czółenek. Klimat - to nakładający się, ogłuszający hałas i stukot maszyn, zapach rozgrzanego smaru i również człowiek. Także elementy scenograficzne ekspozycji - makrofotografie wielkich XIX. wiecznych tkalni.

Wystawa została przygotowana w oparciu o zbiory Działu Odzieży. Jest to pierwszy w Polsce, tak szeroko przedstawiony retrospektywny przegląd, sięgający po czasy współczesne. Na wystawie zaprezentowano przeszło 230 damskich i męskich strojów i akcesoriów. Ekspozycja podzielona jest na dwie, odmiennie zaaranżowane części. Pierwsza z nich obejmuje okres 1900-1939, druga przedstawia modę od lat czterdziestych do końca lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku.