We dworze znajduje się stała wystawa wnętrz domu ziemiańskiego. Szczególnie cenną pamiątką jest komplet mebli (tzw. salonik) utrzymany w stylu Księstwa Warszawskiego; cenny, ponieważ jest jedyną pozostałością z wyposażenia dworu jeszcze sprzed II wojny światowej. Podobnie jest w przypadku obrazów, tu wyróżnia się "Święta Rodzina z żebrakiem" z końca XVII wieku pędzla nieznanego malarza włoskiego. W historię dworu wprowadza portret Tadeusza Dąbrowskiego z 1942 r. autorstwa Antoniego Michalaka.

Kolejny zespół sreber stołowych prezentuje naczynia i przedmioty służące do sporządzania i podawania kawy i herbaty oraz deserów. Tu również zaprezentowano najrozmaitsze ośrodki złotnicze. Wśród wyrobów śląskich na szczególną uwagę zasługuje barokowa flasza złocona z 1 ćw. XVII w., służąca niegdyś do przechowywania cennych zamorskich przypraw, a później pełniąca funkcję herbatnicy. Kilka cukiernic ustawionych obok niej, ukazuje przemiany form i dekoracji tego naczynia w ciągu XIX stulecia.

Na wystawie prezentowane są wyroby z różnych warsztatów, różnych stylów, a tym co je łączy jest to, że wchodziły w skład zastaw stołu obiadowego. Na uwagę zasługują wyroby jednego z największych warsztatów warszawskich XIX w. - Karola Filipa Malcza. Działająca od 1828 do 1867 r. wytwórnia cieszyła się wielkim uznaniem, zaś sam mistrz jest zaliczany do najwybitniejszych polskich złotników XIX w. Wśród sreber stołowych uwagę przyciągają: półmisek, lichtarze i solniczki.

Jednymi z najważniejszych w kulcie chrześcijańskim naczyń liturgicznych są kielichy, używane do sprawowania liturgii mszy św. Najstarszymi eksponatami w naszych zbiorach są późnogotycki kielich pomorski z końca XV w., oraz o sto lat młodszy kielich wykonany w Żarach, o formach noszących jeszcze wiele cech sztuki gotyckiej, ale ozdobiony renesansowym ornamentem groteskowym, w formie wici roślinnej z wkomponowanymi motywami figuralnymi i zwierzęcymi oraz kwiatami i owocami.

Kolekcja obrazująca najważniejsze typy kultowych sreber żydowskich nie legitymuje się co prawda dawnością - obiekty pochodzą przeważnie z XIX w. - jest jednak przez swoją kompletność jednym z ciekawszych zespołów wystawy. Prezentowane są zarówno srebra związane z kultem synagogalnym, jak i domowym. Z tym pierwszym wiąże się tzw. klej kodesz (naczynia święte) czyli zespół srebrnych ozdób Tory.

Główną oś ekspozycji stanowi rekonstrukcja życia, jakie istniało na tym terenie w morzu okresu kredowego. Zaprezentowano na niej około 200 skamieniałości pochodzących z kamieniołomów w Piotrawinie, Kazimierzu, Nasiłowie i Bochotnicy. Obok siebie można zobaczyć m.in. amonity, belemnity czy mozazaury, które wyginęły 65 mln. lat temu. Ciekawostką są skamieniałe zęby rekinów, a także duży globus z ówczesnym rozkładem lądów i oceanów oraz sylwetkami zwierząt.

Wystawa wyjaśnia dlaczego właśnie w rejonie Kazimierza powstała najbardziej zagęszczona sieć wąwozów lessowych w Europie. Płaskowyż Nałęczowski jest jednym z bardziej znanych miejsc występowania wąwozów lessowych, które są głębokimi, wydłużonymi formami dolinnymi, przeważnie suchymi, o stromych, niekiedy urwistych zboczach i wąskim, na ogół nie wyrównanym dnie. Ze względu na trudność zaadoptowania wąwozów pod uprawy rolne porasta je zazwyczaj liściasty las zwany grądem.

Wystawa w formie panoramy prezentuje wyjątkowe walory jednego z najpiękniejszych odcinków największej z polskich rzek, w szczególności zaś przebogaty świat ptaków. Charakterystyczną cechą przełomu rzeki jest stosunkowo wąska, nie przekraczająca tu 1 km szerokości dolina, głęboko wcięta w skalne podłoże, o wysokich stromych zboczach. Pomimo dokonania szeregu zabiegów hydrotechnicznych, Wisła do dziś w znacznym stopniu zachowała charakter rzeki dzikiej.

Wystawa przedstawia wyjątkowe walory tego chronionego obszaru, przygotowując i zachęcając do wybrania się w plener. Kazimierski Park Krajobrazowy powstał w 1979 r. jako pierwszy i, jak do tej pory, największy w województwie lubelskim. Ma on powierzchnię 14.961 ha, a jego strefa ochronna obejmuje dalsze 24.189 ha. W jego granicach w całości lub w części znalazło się 11 gmin powiatu puławskiego i opolskiego. Park utworzony został z uwagi na unikalne, przyrodnicze i kulturowe walory tego obszaru.

Sale Kamienicy Celejowskiej zostały urządzone i otwarte dla zwiedzających pod nazwą "Kolonia artystyczna w Kazimierzu Dolnym XIX - XXI w.". Miasteczko zostało w niej pokazane przez dzieła artystów wspólnie tworzących zjawisko kulturowe określane w Europie terminem kolonia artystyczna. Chodzi tu o pokazanie twórczości rodzącej się od ponad dwóch wieków w Kazimierzu we właściwym kontekście kulturowym, a nie tylko jako ilustracji miasteczka.