Na wystawie zaprezentowano detale architektoniczne pochodzące z zamku w Krupem z lat 1604 - 1608 wzniesionym przez Pawła Orzechowskiego herbu Rogala podkomorzego chełmskiego, starostę suraskiego. Zamek stanowił rozległy zespół przestrzenny, usytuowany na krawędzi doliny rzeki Krupianki, prawobrzeżnego dopływu Wieprza. Otoczony był stawami i rozlewiskami rzeczki i pozostałościami fosy przy trasie Krasnystaw-Chełm.

Wystawa prezentuje zbiory w zakresie dawnej sztuki zdobniczej, stanowiące elementy urządzenia i wyposażenia wnętrz mieszkalnych zamożnych grup społecznych; ziemiaństwa i bogatego mieszczaństwa. Są to przedmioty, których używał lub którymi otaczał się człowiek. Meble, srebra, szkło i porcelana, tkaniny i dywany, dają przegląd stylów, upodobań estetycznych ale i możliwości finansowych jakimi dysponowali zleceniodawcy.

Na wystawie prezentowane są zarówno obrazy olejne jak i pastele. Większość stanowią tzw. "portrety sarmackie" do tej grupy zaliczyć należy niewątpliwie, powstałe w I połowie XVIII w. konterfekty przedstawicieli rodu Potockich (Krystyny, Feliksa, Michała i Jerzego), głównych dobrodziejów krasnostawskich Jezuitów. Na ekspozycji można obejrzeć również portrety okolicznej szlachty m.in. Anny i Tomasza Stamirowskich, Rafała Sarbiewskiego oraz Augusta Kickiego.

Celem wystawy jest odtworzenie wyglądu kuźni funkcjonującej w powiecie krasnostawskim na przełomie XIX i XX w., wraz z wyposażeniem w sprzęty i wyroby kowalskie, zgromadzone przez dział etnografii. Do rekonstrukcji kuźni użyto starego materiału budowlanego w postaci bali drewnianych, stanowiących jej konstrukcję oraz grubych i szerokich desek na ściany boczne łączone na "jaskółczy ogon". Ściana frontowa z imitacją wejścia przykryta gontem jest niepełna, co ułatwia zajrzenie do wnętrza kuźni.

Eksponaty ukazujące najstarsze i najbardziej powszechne zajęcie ludności wiejskiej - rolnictwo. Są to m.in. narzędzia do orki (pług, jarzmo na woły, brony), zbioru i przechowywania zboża (sierpy, grabie, cepy, plecione i dłubane naczynia zasobowe, miarki ), urządzenia do przygotowywania kaszy (żarna, stępy, kaszownik), a także wóz na drewnianych osiach. Pszczelarstwo i rybołówstwo, należące również do najstarszych zajęć ludzi, ukazują: ule kłodowy i słomiany, sikawka do spryskiwania pszczół.

Wystawa ukazuje dzieje miasta od czasów lokacji osady Szczekarzów na prawie miejskim magdeburskim w 1394 roku do 1989 roku. W pierwszej połowie XV wieku w dokumentach pojawia się nowa nazwa Krasnystaw, która zastępuje dotychczasową. Na ekspozycji zgromadzonych zostało blisko pięćset eksponatów w tym m.in. dokumenty, starodruki, tłoki pieczętne, grafiki, obrazy, mapy, sztandary, fotografie, pocztówki, odznaczenia, monety, ulotki, elementy uzbrojenia.

Wystawa ma na celu ukazanie przemian zachodzących w sposobie życia ludzi, zdobywaniu pożywienia, ich pracy, wierzeń i obrządku pogrzebowego w czasach, z których nie dysponujemy źródłami pisanymi. Na wystawie prezentowane są zabytki od najstarszych ze schyłkowego paleolitu ok. 9 000 l. p.n.e. po wczesne średniowiecze (XIII w.). Do najciekawszych eksponatów należą; wióry krzemienne z Wincentowa, grób skrzynkowy kultury amfor kulistych z Łopiennika Dolnego, skarb denarów rzymskich z Romanowa.

Zbiory usytuowane są w XVII - wiecznej kamienicy mieszczańskiej, ze względu na wystrój zewnętrznej elewacji zwanej Pod Aniołem. Zachowały się w niej manierystyczno-barokowe zdobienia wnętrz i charakterystyczny dla dawnych mieszczańskich przyzwyczajeń układ pomieszczeń. Jest ona pod tym względem przykładem wybitnego kunsztu zamojskich architektów i budowniczych oraz praktycznej realizacji zamysłu Bernarda Morando, który w Zamościu urzeczywistniał ideę renesansowego miasta idealnego.

Zbiory z zakresu etnografii są gromadzone od momentu założenia Muzeum Zamojskiego w 1926r. W początkowym okresie jego działalności nie było wydzielonej ekspozycji etnograficznej czy tez odrębnego działu związanego z kulturą ludowa. Eksponaty miały obrazować całokształt kultury regionu. Muzealia z zakresu etnografii, zgromadzone w okresie międzywojennym, stanowiły dużą część pozyskanych wówczas zbiorów.

Księgozbiór Muzeum Zamojskiego w Zamościu gromadzony jest od momentu powstania placówki. Trzon zabytkowej kolekcji w zbiorach biblioteki muzeum stanowią starodruki - zbiór liczący 207 woluminów, a wśród nich 119 drukowanych w Zamościu, związanych z chlubnymi dziejami drukarni działającej przy Akademii Zamojskiej. Z najstarszych XVI - wiecznych należy wymienić Jana Herberta "Statuta Regni Poloniae" (Zamość 1597) i Piotra Skargi "Kazania o siedmiu sakramentach Kościoła Katolickiego"