Pierwsza wystawa, która kreśli obraz rozwoju obróbki bursztynu w Polsce południowej i środkowej od czasów przedhistorycznych do dzisiejszych. Bursztyn kojarzy się z Bałtykiem, bo właśnie wokół niego występują najbogatsze złoża i tam skoncentrowany jest jubilerski przemysł bursztynowy. Dopiero jednak poprzez pokazanie, że również w innych regionach kraju wiele się w tej dziedzinie robiło i robi, mamy pełen obraz dokonań w tej dziedzinie.

Wystawa Harcerstwo było przez lata i nadal pozostaje największym ruchem wolontariackim w Polsce, również w Warszawie i na Pradze. Wystawa, przygotowana wspólnie przez Muzeum Warszawskiej Pragi i działające w prawobrzeżnej Warszawie organizacje harcerskie, prezentuje dorobek stu lat dziejów praskiego harcerstwa. Autorzy wystawy starali się zaprezentować ruch harcerski na Pradze możliwie szeroko i obiektywnie, a zarazem przypomnieć wydarzenia i pamiątki mniej znane.

Wystawa została przygotowana przez Estońskie Muzeum Sztuki KUMU w Tallinie. Prezentowane na niej dzieła pochodzą z kolekcji tallińskiej oraz z Muzeum Sztuki w Tartu. To ponad 120 dzieł najznakomitszych klasyków sztuki estońskiej reprezentujących najważniejsze osobowości i nurty artystyczne od początku XX wieku po lata 40. Przegląd różnych obliczy sztuki estońskiej - symbolizmu i ilustracji narodowych sag, impresjonistycznych i postimpresjonistycznych pejzaży, dzieł awangardy lat 20.

Wystawa zarysowuje panoramę prozy "polskiego międzywojnia", w której powieść polityczna wysuwa się na pierwszy plan także z racji miejsca jej prezentacji. Jest nim Muzeum Andrzeja Struga - autora "Ludzi podziemnych" (1908), prozaika, publicysty, działacza PPS, oficera Legionów Polskich, wreszcie senatora i masona w niepodległej RP. Pisarza o romantycznych ideałach, zaangażowanego w "sprawę polską" bez reszty, który jednak stopniowo tracił złudzenia, jak całe jego pokolenie.

Wystawa edukacyjna adresowana jest głównie do uczniów szkół ponadpodstawowych. Prezentowane budowle sakralne i obiekty świeckie są starannie dobranymi przykładami służącymi do przedstawienia ogólnych zasad architektury gotyckiej w Polsce. Wyjaśnia również podstawowe pojęcia architektoniczne, takie jak: wimperga, przypora, blenda, maswerk.

Ekspozycja w przystępny sposób przedstawia kulturę i życie codzienne ludzi mieszkających na terenie osiedla obronnego, zbudowanego na wyspie Jeziora Biskupińskiego we wczesnej epoce żelaza (ok. 2700 lat temu). Na wystawie prezentowane są fotografie z badań prowadzonych przed II wojną światową, wśród których wyróżnia się zdjęcie osiedla wykonane z balonu.

Wystawa w przystępny sposób wyjaśnia najważniejsze pojęcia i terminy architektoniczne związane z wczesnośredniowiecznym budownictwem kamiennym. Bazuje na przykładach budowli kamiennych z terenów ziem Polski datowanych od X wieku do poł. XIII wieku. Jednym z najbardziej interesujących obiektów jest kopia Drzwi Gnieźnieńskich z przedstawieniami życia i męczeńskiej śmierci świętego Wojciecha oraz kopia Drzwi Płockich z XII w. (dziś w soborze św. Zofii w Nowogrodzie Wielkim).

Wystawa przedstawia pradzieje mieszkańców ziem polskich od starszej epoki kamienia - paleolitu do początków panowania Bolesława Krzywoustego. Liczne zabytki, rekonstrukcje, makiety i ilustracje bardzo czytelnie ukazują proces zmian jaki zachodził w wielu dziedzinach życia człowieka w kolejnych epokach. Dzięki temu wystawa jest przeznaczona zarówno dla małych dzieci, które po raz pierwszy przekraczają próg muzeum, uczniów szkół podstawowych i średnich, jak i osób dorosłych.

Wystawa rekonstruuje pradziejową rzeczywistość, opowiada o procesie wytopu żelaza przez pryzmat człowieka, a nie techniki. Na panoramach, stanowiących ważną część ekspozycji, widać obraz Mazowsza sprzed 2000 lat, mieszkańców jednej ze starożytnych osad, pochylonych nad codziennymi obowiązkami. Ludzie ci są całkowicie nieświadomi faktu, iż świat, którego stanowią istotną część, stoi u progu wielkich wydarzeń historycznych. W ekspozycji prezentowane są oryginalne zabytki pochodzące z wykopalisk.

Ekspozycja obejmuje cały okres funkcjonowania więzienia, ale najwięcej miejsca poświęcono czasom najokrutniejszym w jego historii - latom niemieckiej okupacji 1939-1944, kiedy Pawiak stał się symbolem martyrologii, a jednocześnie symbolem bohaterstwa i bezgranicznego poświęcenia setek tysięcy polskich patriotów. Zasadniczą część ekspozycji stanowi zrekonstruowany w 1965 niemal w całości korytarz więzienny oddziału VII, według zachowanych w AGAD planów Henryka Marconiego.