Na wystawie prezentowane są liczne gatunki roślin i zwierząt w sceneriach odzwierciedlających ich naturalne środowiska bytowania, wzbogaconych efektami świetlnymi i dźwiękowymi, uzupełnionymi fachowym komentarzem lektora. Do najcenniejszych zbiorów przyrodniczych prezentowanych na wystawie należą egzemplarze gatunków chronionych i rzadkich jak żółw błotny, orzeł przedni, drop, głuszec, puchacz, żubr, niedźwiedź brunatny, a także kolekcje owadów, wydmuszek jaj ptasich, ryb oraz zielniki.

To najbardziej charakterystyczny i zarazem najlepiej rozpoznawalny element architektury kwidzyńskiego zamku. Wieża obronna i sanitarna o wysokości 25 metrów. Pod ostrołukowym przelotem do roku 1569 przepływał strumień, który odprowadzał wszelkie nieczystości z zamku. Wieża połączona jest z zachodnim skrzydłem zamku na poziomie pierwszego piętra krytym pomostem o długości 54 metrów (najdłuższym spośród zachowanych), wspartym na pięciu ceglanych filarach.

Zbudowana na planie kwadratu, w fosie pośredniej, około 18 metrów od północnej elewacji zamku, połączona z nim krytym gankiem, wspartym na ceglanym filarze. Wieża w źródłach określana jako aquaductos pełniła bardzo istotną rolę - znajdująca się w jej wnętrzu studnia dostarczała mieszkańcom zamku źródlaną wodę. W końcu XVIII wieku studnia w wieży nie spełniała już swojej funkcji. W roku 1843, w związku z adaptacją na cele więzienne, zamurowano szyb studni.

Pomieszczenie założone na planie prostokąta, posiada sklepienie gwiaździste, dwuprzęsłowe. Pola sklepienne oraz żebra tynkowane. W ścianie północnej ostrołukowa wnęka z oknem sklepionym odcinkowo, z drewnianymi laskowaniami w górnej części skrzydeł zewnętrznych. Sala pełniąca w średniowieczu funkcję mieszkania.

Pomieszczenie na planie prostokąta, nad przelotem bramnym, posiada oryginalne, gwiaździste sklepienie gotyckie z około połowy XIV wieku. W przęśle południowym sklepienia, po stronie zachodniej zachował się średniowieczny zwornik z wypalanej gliny pokrytej glazurą. W średniowieczu wnętrze pełniło funkcję kaplicy zamkowej, po roku 1551 podobnie jak sąsiedni Refektarz Zimowy zajmował je zarządca zamku.

Założony na planie kwadratu, sklepiony, od strony wschodniej sąsiaduje z kaplicą zamkową. Po przejęciu zamku przez urzędników księcia Albrechta w 1551 roku, zajmowany był przez zarządcę zamku. W roku 1854 w ścianie północnej, w związku z przeznaczeniem sali na funkcje sądowe, wprowadzono dwa duże okna umieszczone w sklepionych odcinkowo wnękach. W roku 1874, podczas prac restauracyjnych prowadzonych przez Gustava Reicherta, zdemontowano płaski strop belkowy, wprowadzony w miejsce zniszczonego.

Pierwotnie niewielki dziedziniec Zamku Kapituły Pomezańskiej otoczony był krużgankami od północy, zachodu i południa. Krużganek południowy został rozebrany wraz ze skrzydłami wschodnim i południowym w 1798 roku. Krużganek północny zbudowany około połowy XIV wieku, posiada w niektórych partiach zachowane oryginalne gotyckie mury. Pięcioprzęsłowy, sklepiony krzyżowo. Zworniki i konsole o dekoracji roślinnej, z częściowo zachowaną polichromią.

W piwnicy skrzydła północnego prezentowane są narzędzia kar i tortur. Najciekawszym i najbardziej znanym eksponatem jest wykonana z drewna dębowego skrzynia tortur, wykorzystana w filmie Aleksandra Forda Krzyżacy. Jej przemyślne zamknięcie pozwalało uzyskiwać dostęp do poszczególnych części ciała więzionego w niej człowieka.

Piwnica skrzydła zachodniego zamku mieści, zorganizowaną wspólnie z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej, ekspozycję poświęconą badaniom archeologiczno-architektonicznym na obszarze kwidzyńskiego Starego Miasta, a konkretnie na obszarze wschodniej i zachodniej pierzei przyrynkowej. Prezentuje ona wyniki badań przeprowadzonych w latach 1994-2001 przez zmarłego doktora Antoniego J. Pawłowskiego.