Wystawa prezentuje narzędzia i sprzęty związane z uprawą, przechowywaniem i obróbką zbóż w dawnym wiejskim gospodarstwie na Białostocczyźnie. Eksponaty pochodzą z okresu od końca XIX . do połowy XX stulecia, a niektóre używane były jeszcze kilkanaście lat temu. Do I wojny światowej orkę w naszym regionie wykonywano sochą dwupolicową ciągniętą przez parę wołów lub krów zaprzężonych w jarzmo. Socha wyparta została przez pługi, początkowo drewniane ze stalowym lemieszem i odkładnicą.

Do obsypywania roślin okopowych używano różnego rodzaju radełek, zwanych soszkami. Zestaw narzędzi do uprawy roli uzupełniały całkowicie drewniane brony laskowe lub posiadające konstrukcję drewnianą z stalowymi zębami, drapacze i służące do ubijania ziemi drewniane wały.

Zboże siano ręcznie z płachty lub z plecionego naczynia zwanego na Białostocczyźnie sieweńką. Podstawowym narzędziem żniwnym był jeszcze w okresie międzywojennym sierp. Kosy były używane przy sianokosach, przy żniwach powszechnie stosowane były dopiero od okresu międzywojennego. Powszechnie zboże młócono cepami, natomiast w bogatszych gospodarstwach stosowano młocarnie napędzane kieratami konnymi.

Do przemiału ziarna zbóż używano żaren, których podstawowym elementem konstrukcyjnym były dwa okrągłe kamienie umieszczane w drewnianej obudowie - najczęściej mającej formę kadłuba. Na wystawie można zobaczyć żarna, w których zamiast kamieni zastosowano dwa drewniane kręgi z wbitymi kawałkami żeliwa w powierzchni rozcierającej ziarno. Do rozdrabniania ziarna na kaszę służyły stępy.

Organizator: Białostockie Muzeum Wsi