Obiekt architektury drewnianej, szczególnie cenny dla zbiorów Muzeum Etnograficznego z uwagi na archaiczność formy. Brak datowania na obiekcie uniemożliwia podanie dokładnego czasu jego pochodzenia, jednakże na podstawie danych historycznych i porównawczych badań etnograficznych ustalić można okres budowy co najmniej na I połowę XVIII wieku. Chata prezentuje typowy dla regionu pogranicza wielkopolsko - lubuskiego typ budownictwa drewnianego - zrębowego.

Składa się z dwóch izb oraz sieni z szerokim kominem. Szeroko frontowy obiekt ma układ symetryczny. Usytuowanie budynku szczytem do drogi jest także typowe dla regionu. Szczególnym elementem jest jednak dach czterospadowy, kryty pierwotnie strzechą ze słomy.

Zrekonstruowanie obiektu przyczynia się do pełniejszej prezentacji dziedzictwa kulturowego regionu. Pozwala ukazywać różnorodne formy budownictwa, tak pod względem chronologicznym, jak i zróżnicowania społecznego ich mieszkańców.

Kargowa - wieś na zachodnim skraju Wielkopolski. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1360 roku, już wtedy była to znacząca osada. Około połowy XVII wieku osadę rozbudowano, lokując w niej protestanckich uchodźców z krajów habsburskich. W 1661 roku król Jan Kazimierz nadał Kargowej prawa miejskie. W XIX wieku drewniana zabudowa miasta zastąpiona została murowaną. Miejscowość znana była z targów i sukiennictwa.

Organizator: Muzeum Etnograficzne w Zielonej Górze z siedzibą w Ochli