|
Wystawa jest kolejną stałą ekspozycją, ukazującą pradzieje Wielkopolski od początków osadnictwa ludzkiego aż po kres starożytności. Wiemy dzisiaj, że archeologia, badając pradzieje ludzkości, opiera się głównie na pozostałościach kultury materialnej i nie jest w stanie w pełni zrekonstruować życia dawnych społeczeństw we wszystkich jego przejawach. Tym niemniej, szczególne bogactwo zabytków archeologicznych w Wielkopolsce pozwala na stosunkowo dobre poznanie najdawniejszej przeszłości regionu.
|
|
Na wystawie każda epoka posiada jeden lub kilka elementów przewodnich, wokół których zorganizowano pozostałe części ekspozycji, mające w skondensowanej formie przedstawić to, co w danej epoce najistotniejsze. Są to np. rekonstrukcje domów, groby oraz różnorodne konstrukcje (np. piece czy warsztaty), a także sceny figuralne.
Starsza epoka kamienia, epoka człowieka - łowcy i zbieracza, to szałas z toczącym się przed nim życiem grupy ludzkiej, z dwoma najistotniejszymi wówczas zajęciami: polowaniem i zbieraniem pożywienia, wraz z wytwarzaniem potrzebnych do tych czynności narzędzi, głównie krzemiennych.
W młodszej epoce kamienia, kiedy podstawą utrzymania staje się rolnictwo i chów zwierząt, akcentujemy tę bardzo istotną zmianę w gospodarce i jej wpływ na pozostałe aspekty życia, takie jak budowa stałych osad z drewnianymi domami, wytwarzanie naczyń ceramicznych, tkactwo czy wreszcie zmiany w obrządku pogrzebowym, manifestujące się budową okazałych grobowców z nasypami ziemnymi (kurhany) bądź z konstrukcjami kamiennymi (megality).
Z kolei epoka brązu, to - oprócz nowego surowca - rozkwit kultury materialnej, zmiany w systemie wierzeń, przejawiające się w dominacji ciałopalnego obrządku pogrzebowego, a także pojawienie się przy końcu tej epoki i na początku następnej, tj. epoki żelaza - zbudowanych z drewna, umocnionych osad czyli grodów, z których gród w Biskupinie należy do najlepiej poznanych.
|
|
Wystawy, imprezy... 
