Sala Malarstwa Polskiego - Wystawa stała - Gorzów Wlkp. [Muzea w Polsce]

Obrazy artystów polskich prezentowane na wystawie pochodzą z okresu od 2 połowy XVIII do 1 połowy XX wieku. Można tę prezentację określić jako zwiastun przyszłej Galerii Malarstwa Polskiego z podziałem na poszczególne kierunki twórcze lub wybrane tematy. Dysponując niewielką liczbą obrazów trudno było zaprezentować określoną problematykę lub tendencje w sztuce polskiej. Ekspozycja ta składa się z 15 dzieł trzynastu malarzy polskich.

Znajdują się na niej prace znanych artystów jak i obrazy twórców mniej znanych, czy też anonimowych. Głównym akcentem ekspozycji są dwie prace osiemnastowieczne. Punkt ciężkości został przeniesiony na dzieła twórców osadzonych w realistycznym nurcie sztuki polskiej XIX wieku, a tworzących w podobnej stylistyce w XX wieku. Różnorodność stylistyczna i tematyczna pozwoliła zaprezentować realistyczne malarstwo pejzażowe, rodzajowe i portretowe.

Uzupełnieniem prezentacji jest istniejąca Sala Henryka Rodakowskiego, w której eksponuje się unikalną tekę jedenastu akwareli zatytułowaną Album Pałahickie, namalowaną w latach 1867-1868. Arcydzieła akwarelowe Rodakowskiego (1823-1894) stworzone z precyzją realizmu, świetnie ujmujące tematykę wiejską, stanowią całościowy etnograficzny rejestr dziewiętnastowiecznego barwnego galicyjskiego folkloru kresowej wsi z jej pełnymi autentyzmu, malowniczymi postaciami.

Sztukę polską XVIII wieku reprezentuje niewielka praca przedstawiająca głowę starca o smutnym obliczu, namalowana przez Szymona Czechowicza (1689-1775). Obraz z okresu późnego baroku (studium portretowe lub fragment większej całości), charakteryzuje mistrzowskie oddanie psychiki modela.

Odrębne miejsce zajmuje Edward Butrymowicz (1879-1944), autor licznych realistycznych pejzaży i martwych natur. Obraz zatytułowany Stara chata, wystawiony na warszawskim Salonie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w 1912 roku, świetnie oddaje malowniczy zabytek drewnianego budownictwa.