Wystawa prezentuje bogactwo fauny terenu Bagien Biebrzańskich. Przedstawia losy zwierząt żyjących w plejstocenie (przyczyny ich wymarcia) oraz sytuację z ssaków w czasach współczesnych. Wystawa ma na celu uświadomienie zwiedzającym, że ewolucja jest procesem wciąż zachodzącym, ale to ludzie mają dziś największy wpływ na stan otaczającej nas przyrody. Wystawę rozpoczyna ekspozycja kości zwierząt żyjących w epoce lodowcowej (plejstocen) - mamuta i nosorożca włochatego.

Na wystawie prezentowane są również kości ssaków wymarłych w czasach nam najbliższych. Tur został wytępiony na początku XVII wieku. Ostatni okaz padł w 1627 roku na terenie naszego kraju. Podobny los spotkał żubra. Ostatnie naturalne populacje żubra wyginęły na początku XX w. - W Puszczy Białowieskiej w 1919 roku, na Kaukazie w 1927 roku. Naszczęście w ogrodach zoologicznych i prywatnych zwierzyńcach były jeszcze 54 sztuki.

Dzięki międzynarodowym staraniom udało się żubry rozmnożyć i po około 30 latach wypuścić wyodrębnioną czystą linię nizinna(białowieską) do jej pierwotnej ostoi - Puszczy Białowieskiej, a potem w inne rejony. Obecnie populacja żubra w Polsce utrzymuje się na bezpiecznym poziomie. Mimo to przyszłość tego gatunku nie jest pewna, bowiem niska odporność na choroby spowodowana zubożeniem genetycznym, kłusownictwo i niszczenie siedlisk mogą ponownie zagrozić tym ssakom.

Doświadczenie zginięciem gatunków (tur, żubr) w niedalekiej przeszłości na terenie Polski zmusza do bacznego śledzenia stanu fauny w naszym kraju.
Obecnie na terenie Kotliny Biebrzańskiej i Środkowej Narwi występuje 48 gatunków ssaków, co stanowi połowę wszystkich gatunków ssaków Polski.
Pierwszą grupą wystawową są ssaki: dzik, sarna z młodym, borsuk, wilk, ryś. Spośród przedstawionych gatunków wilki i rysie objęte są ochroną całkowitą. Na terenie Bagien Biebrzańskich (w dolnym i środkowym basenie) występuje ok. 25 wilków, a rysie pojawiają się tu tylko sporadycznie.

Organizator: Muzeum Przyrody w Drozdowie