Wystawa stała - otwarta (5844, 1.15)sakralna, sztuka, złotnictwo
|
|
W latach 1649-53 wzniesiono nad zakrystią specjalne pomieszczenie pełniące funkcję skarbca. Jego obecny wystrój pochodzi z początku XX wieku, i jest dziełem architekta Adolfa Szyszko-Bohusza. W skarbcu zgromadzone są dary zwane, wotami, o różnym charakterze i wymowie. Obok eksponatów o wielkiej wartości artystycznej, jak monstrancje, kielichy, czy biżuteria, znajdują się inne, mające walor pamiątkowy i uczuciowy, zawierające cząstkę ludzkiego życia; cierpienia, radości, doznanych łask.
|
Do tych ostatnich należą na przykład dary więźniów obozów zagłady, zesłańców, internowanych przez systemy totalitarne. Wszystkie te wota, bez względu na ich wartość materialną mówią nie tyle o zamożności ofiarodawców, ile o wdzięczności ich serc. Skarbiec jest przede wszystkim symbolem wiary pokoleń, które przez ponad sześć wieków składały dary Jasnogórskiej Pani. Najstarsze pamiątki sięgają XIV wieku, a jego najwspanialszy okres rozwoju przypada na koniec XVII i pierwszą połowę XVIII wieku.
Pomimo wojen i ponad stuletniej niewoli narodowej większa część wotów zachowała się do czasów współczesnych. Na początku XVII wieku paulini założyli księgi inwentarzowe, do których wpisywane są, aż do czasów obecnych, wszystkie ofiarowane przedmioty.
Tak więc już w drugiej połowie XVII wieku skarbiec stał się muzeum artystycznych wyrobów złotniczych, tkackich, jubilerskich i płatnerskich.
|
|
| |
|