Na wystawie zrekonstruowano część chałupy opoczyńskiej: fragment sieni i sąsiadującej z nią izby - kuchni. Zastosowany do celów ekspozycyjnych przekrój budynku umożliwia pokazanie różnych szczegółów konstrukcyjnych oraz odsłonięcie strychu. Ważnym elementem budowlanym są urządzenia ogniowe - palenisko z okapem, piec - ogrzewacz oraz komin przystosowany konstrukcyjnie do odprowadzania dymu z dwu pomieszczeń. Na wystawie reprezentowane są regiony: opoczyński, rawski, łowicki i sieradzki.

Okres młodzieńczy upływał na wsi pod znakiem doskonalenia się w pracach gospodarczych i wzmożonego uczestnictwa w życiu towarzyskim. "Wizerunkiem" młodości na wystawie jest scena przedstawiająca elementy cyklu obrzędowości wiosennej (fot. 2): grupę dziewcząt z gaikiem i grupę starszej młodzieży męskiej "koguciarzy" z wózkiem dyngusowym, na którym znajdował się kogut. "Gaik" - zielone drzewko albo tylko ustrojona gałąź, był symbolem wiosny, kogut - symbolem sił witalnych i płodności. Każda z grup chodząc od domu do domu składała życzenia, śpiewała okolicznościowe pieśni, a "koguciarze" ponadto wygłaszali oracje, płatali różne figle a na końcu oblewali dziewczęta wodą. W zamian za dobre życzenia wszyscy otrzymywali tzw. suchy dyngus w postaci wiktuałów i datków pieniężnych. Grupy są zeprezentowane w scenerii drogi wiejskiej w Rawskiem, gdzie jeszcze przed II wojną światową, od Poniedziałku Wielkanocnego przez cały poświąteczny tydzień chodzono z żywym kogutem.

Tradycyjne wesele wiejskie było zespołem obrzędowym, na który składały się: zwyczaje przedślubne zakończone zaręczynami, ceremonia ślubna w kościele oraz uczta weselna o bogatej, rozbudowanej strukturze. Finalną częścią wesela było obrzędowe wykluczenie panny młodej z grupy dziewcząt i przyjęcie jej do grona kobiet zamężnych. Odbywało się to w sposób symboliczny poprzez zdjęcie wianka i włożenie czepca - nakrycia głowy mężatek.

Organizator: Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi