|
Muzeum posiada około 150 różnych obiektów wykonanych z cyny. Są to sprzęty domowe oraz pochodzące z kościołów katolickich i luterańskich. Prawdziwą rzadkością, z powodu nietrwałości i łatwego zużywania się cyny jest średniowiecza konew w typie tzw. hanzeatyckim i ampułki mszalne. Różne odrębności stylistyczne prezentują dzbanki wykonane w Gdańsku, Królewcu, Elblągu, Bernie i Wallis, Rotterdamie, Lipsku, Jeleniej Górze.
|
|
Specjalnością rzemiosła konwisarskiego są rytowane sceny rodzajowe i ornamenty na siedemnastowiecznych półmiskach i talerzach z terenu Pomorza. Zróżnicowany jest zestaw łyżek, pochodzi bowiem z okresu od XV do XIX wieku. Są miary, świeczniki i wazony ołtarzowe, lawabo, misy do ceremonii chrztu z protestanckich świątyń, a nawet astrolabium planisferyczne.
Tak bogaty zestaw rozmaitych dzieł w gdańskim Muzeum pozwala poznać rzemiosło konwisarskie niegdyś ważną dziedzinę odlewnictwa, dziś już nie znaną, bo nie uprawianą od około połowy XIX wieku.
Cyna jest metalem, który wyróżnia się wyjątkową przydatnością do przechowywania produktów spożywczych, była bardzo ceniona do wyrobu naczyń stołowych do czasu, gdy rozpowszechniła się w Europie porcelana. Ceniono również właściwości dekoracyjne srebrzystego, o stłumionym połysku metalu w dziełach, o nieco masywnych formach i gładkiej powierzchni, którą niekiedy ożywiano rysunkiem grawerunku. Ponieważ cyna była w ubiegłych stuleciach metalem kosztownym, wytwórczość konwisarzy skierowana była głównie do zamożnych nabywców. Obecnie w dość powszechnej świadomości istnieje błędne wyobrażenie o przedmiotach wykonanych z cyny jako o szarych sprzętach pośledniejszego gatunku i nieestetycznej powierzchni.
|
|
Wystawy, imprezy... 
