Kolekcja mebli liczy blisko 470 eksponatów. Wzbogacona o kilkadziesiąt depozytów różnych instytucji i osób prywatnych, zawiera meble wyrobu miejscowych warsztatów: gdańskich i elbląskich, eksponaty z krajów północnoeuropejskich, a także obiekty mniejszych rozmiarów, jak: drewniane wywieszki i puchary cechowe, dekoracje snycerskie, świeczniki, konsole i inne sprzęty. Trzon obecnej kolekcji, uzupełnianej stopniowo o nowe nabytki i depozyty.

Znaczna część zbiorów rzemiosła artystycznego pochodziła z zasobów różnych miejskich organizacji, głównie cechów rzemieślniczych, a także darowizn ze zbiorów gdańskich i pomorskich kolekcjonerów - Ludwika Garbego, Lessera Giełdzińskiego, Friedricha Bassnera, oraz z rodowych kolekcji Konopackich, Stumpfów, Trauschke, Luizy Berghold, Mundta i Henniga. Zapisy i darowizny bogatych mieszczan, oraz protestanckich kościołów były głównym źródłem pozyskiwania muzealnych zasobów. Gdańszczanie z wielkim upodobaniem zbierali dzieła sztuki oraz dzieła rzemiosła artystycznego, traktując tą pasję zarówno jako dowód swojej zamożności i wyrafinowanego, estetycznego smaku, jak też jako lokatę kapitału. Podczas ostatnich tygodni II wojny światowej w znacznym stopniu zbiory te uległy zniszczeniu i rozproszeniu.

W przestrzeni zaaranżowanej jako Gdańskie wnętrze barokowe prezentowane są meble z końca XVII i początku XVIII wieku. Wczesny barok w drugiej połowie XVII stulecia wniósł do wystroju wnętrza gdańskiej kamienicy mieszczańskiej klasyczną jasność formy wyrażoną architektonicznymi porządkami. Jednak na przełomie XVII i XVIII wieku dojrzały barok zrezygnował ze spokojnych architektonicznych rozwiązań, na rzecz bogactwa snycerskiej dekoracji nakładanej na płaszczyzny mebla. W tym właśnie czasie wykształcił się typ mebla zwanego powszechnie gdańskim.

Organizator: Muzeum Narodowe w Gdańsku