Budowę wieży rozpoczęto w drugiej połowie XIV wieku na polecenie króla Kazimierza Wielkiego. Do jej budowy użyto ciosów wapiennych, które ułożono na starym fundamencie z przełomu XI i XII wieku. Budowę jednak przerwano na wysokości 16 metrów, jej dokończenia podjął się 150 lat później kanonik Krakowskiej Kapituły Katedralnej - Jan Salomonowicz. Nadbudowę ukończono ostatecznie w roku 1522. Wspaniały, zachowany do dzisiaj, pokrywający Wieżę Zegarową barokowy hełm został wykonany w 1715 roku.

Pierwszy zegar zamontowano na wieży w 1519 roku. Był to tzw. Zegar Wielki. Na jego tarczy zaznaczone były 24 godziny, czyli cała doba. Na szczycie Wieży zamontowano gong wybijający pełne godziny. Zegar miał tylko jedna wskazówkę , więc dokładne określenie czasu było możliwe tylko o pełnej godzinie, gdy zegar bił. Doba zaczynała się i kończyła wieczorem.

W roku 1602 zegar wymieniono na nowy, z tarczą 12-sto godzinną, tzw. półzegarze. Doba zaczynała się odtąd o północy i trwała dwa razy po 12 godzin. W roku 1681 dokonano modernizacji zegara dodając mechanizm kwadransowy. Od tej pory dodatkowy gong wybijał co 15 minut kwadranse.

W 1899 roku zużyty mechanizm zegara zastąpiono nowym - praskiej firmy L.Hainz, który pracuje do dziś. Jest to właściwie zespół trzech mechanizmów z których jeden jest odpowiedzialny za chód zegara, drugi za wybijanie godzin natomiast trzeci za wybijanie kwadransów. Każdy z tych mechanizmów ma indywidualny napęd obciążnikowy o pojemności około 50 godzin. Obciążniki mechanizmów bicia godzin i kwadransów ważą po 120 kg każdy a obciążnik mechanizmu chodu waży 40kg.

Tarcze zegara zamontowane są na dwóch ścianach Wieży Zegarowej: zachodniej i północnej. Każda wyposażona jest tylko we wskazówkę godzinową pokazującą czas jedynie w przybliżeniu. Jak przed wiekami dokładne uchwycenie czasu możliwe jest tylko wówczas gdy zegar wybija kwadranse i godziny. Podobnie jak przed wiekami obwieszczają to swym pięknym dźwiękiem te same zabytkowe gongi.

Organizator: Katedra Wawelska