Antonello Da Messina, Tycjan, Veronese - Wystawa czasowa

Wystawa prezentuje dzieła zachodnioeuropejskie ze zbiorów Muzeum Narodowego im. Brukenthala w Sibiu i jest poświęcona malarstwu włoskiemu. Choć eksponowane są dzieła powstałe od końca XV do końca XVIII w., dominują wśród nich obrazy powstałe w Wenecji i Rzymie od końca XVI do połowy wieku XVIII, w mniejszym stopniu reprezentowani są artyści działający w Neapolu i Mediolanie. Na wystawie zetkniemy się z dziełami, które dopiero od niedawna oglądać można poza Rumunią.

Ukrzyżowanie Antonella da Messiny - niewielki obrazek malowany temperą na gruszowej desce, a przeznaczony do prywatnej dewocji, ukazuje surową, ascetyczną Golgotę w perspektywicznym ujęciu stosowanym przez malarzy niderlandzkich. Maria, święte niewiasty i Jan w środku dnia lamentują pod krzyżem, szczelnie otuleni w płaszcze załamujące się kaskadowo na sposób jeszcze gotycki.

Poprzez uproszczenie form wywołują najbardziej abstrakcyjne skojarzenia, w tym z wydobywającymi się z kokonu owadami. Przy daleko idącym stypizowaniu twarzy różnicują ich jedynie dłonie, tworzące małe repertorium średniowiecznych gestów rozpaczy. Ukrzyżowany i łotrzy mają więcej człowieczej naturalności i pokory.

Ecce homo Tycjana to obraz dla zaawansowanych. Tycjan - starzec, który widział już wszystkie kolory -w tym dziele używa naprawdę niewielu. Ich tajemny, "alchemiczny" melanż tli się w szaro-srebrzystej poświacie. Ten, który oddawał charme i lśnienie wszystkich faset świata weneckiego, wybiera surową lakoniczność jako naturalny finał swej artystycznej drogi, formułę skądinąd zgodną z postulatami katolickich reformatorów sztuki.

To nie jest malarska medytacja Tycjana o upokorzeniu Króla Żydowskiego, to Chrystus medytujący o nas. Unikający naszego spojrzenia. Tycjan dla zaawansowanych duchem.

I wreszcie Veronese. Nawet jeśli wiązany z nim uroczy portrecik został wycięty z większej całości, to fakt umieszczenia sygnatury artysty na kołnierzyku świadczy o tym, iż on sam go cenił.