W zachodnim skrzydle pierwszego piętra Muzeum Narodowego w Gdańsku, w bezpośrednim sąsiedztwie Galerii Malarstwa Gdańskiego prezentowane są zabytki, które dają odpowiedzi na te pytania. W dwóch przestrzeniach wystawienniczych wyeksponowano meble o cechach stylowych baroku z 2. połowy XVII i początku XVIII wieku oraz meble rokokowe, powstałe w 2. połowie XVIII stulecia. Prócz nich można także podziwiać starannie dobrane pod względem stylu i czasu powstania obiekty ze zbiorów rzeźby, malarstwa...

Eksponowane w tej przestrzeni meble z dużym prawdopodobieństwem stanowiły pierwotnie wystrój sieni, a ich rozmieszczenie ma nawiązywać do sposobu ustawiania mebli w tym wnętrzu. Oprócz sprzętów ruchomych znajdują się tutaj także elementy stałego wyposażenia, jak również zabytki z innych gałęzi rzemiosła artystycznego, będące ważnymi elementami wystroju tego wnętrza, w tym wystawny bufet mieszczący najcenniejsze naczynia z kolekcji metali. Takie bufety stanowiły w XVII wieku istotny element oprawy każdej uczty. Ozdobne naczynia do napojów, puchary, kufle i kubki, na co dzień przechowywane w domowym skarbcu, na czas biesiady czy bankietu ustawiane były na specjalnie budowanym meblu o formie piramidy, nazywanym bufetem. Za sienią znajdowała się izba tylna, o bardziej prywatnym charakterze, która również otrzymywała bogate wyposażenie. Mogła służyć za kupiecki kantor, chociaż nie było to regułą.

Około połowy XVIII wieku do wnętrza gdańskiej kamienicy zaczęły przenikać wyraźne wpływy rokoka. Zaczęto odchodzić od masywnych form i mięsistych dekoracji na rzecz lekkości i elegancji. Meble miały służyć przede wszystkim wygodzie i przyjemności wypoczynku. Powstała w tym czasie forma drobnego mebla zyskała miano gdańskiego chippendalea. Zmianie uległy wystrój i układ wnętrz. Sień zachowała swój reprezentacyjny charakter, jednak życie towarzyskie przeniosło się na wyższe kondygnacje, przede wszystkim do salonu i jadalni.

Organizator: Muzeum Narodowe w Gdańsku