Wystawa prezentuje rozwój kultury artystycznej na Pomorzu od momentu chrystianizacji regionu po czasy triumfu reformacji. Dzieła - głównie o charakterze sakralnym - obejmują przykłady malarstwa, rzeźby i rzemiosła artystycznego. Ukazują panoramę miejscowej sztuki późnoromańskiej, gotyckiej oraz nowożytnej (manierystycznej i wczesnobarokowej). Ekspozycja podzielona jest na trzy sale. W pierwszej zgromadzono zabytki późnoromańskie, pochodzące z przełomu XIII/XIV w.

Trzon ekspozycji stanowią relikty plastyki kamiennej, wśród których poczesne miejsce zajmuje zespół rzeźbionych kapiteli kolumn z budynku klasztoru cystersów w Kołbaczu, jednej z pierwszych pomorskich fundacji zakonnych. Istotne znaczenie ma także figura św. Ottona z Bambergu, którego działalność misyjna zaowocowała przyjęciem chrześcijaństwa na Pomorzu Zachodnim. Rzeźba ta pochodzi najprawdopodobniej z dawnej kaplicy zamkowej w Szczecinie, zburzonej w XVI w.

W drugiej sali eksponowane są zabytki sztuki gotyckiej, ukazujące wspaniały rozkwit sztuk plastycznych, jaki miał miejsce na Pomorzu w XIV i XV w. Ówczesna stabilizacja polityczna i rozwój gospodarczy, osiągnięte w znacznej mierze dzięki przynależności miast pomorskich do Związku Hanzeatyckiego, sprzyjały bogaceniu się mieszczan, którzy, obok Kościoła oraz możnowładców, stali się głównymi mecenasami sztuki. W tej części wystawy dominuje rzeźba i malarstwo ołtarzowe, co odzwierciedla specyfikę produkcji późnośredniowiecznych warsztatów artystycznych, nastawionych przede wszystkim na dostarczanie kościołom licznych ołtarzy.

Poza rzeźbą ołtarzową nieodzowne wyposażenie średniowiecznych kościołów stanowiły grupy pasyjne (rzeźby ukazujące mękę Chrystusa na krzyżu), umieszczane na tzw. belkach tęczowych, zawieszanych nad wejściem do prezbiterium. Do tej kategorii zabytków należy ozdoba szczecińskiej galerii: krucyfiks pochodzący z kościoła katedralnego w Kamieniu Pomorskim, wykonany około 1300 r. przez anonimowego artystę.

Organizator: Galeria Sztuki Dawnej