88-400 Wenecja, tel. 52 302-51-50, godziny otwarcia i ceny biletów, Ten adres email do muzeum jest ukrywany , www

Muzeum w Wenecji, koło Żnina to skansen parowozów, wagonów i pojazdów trakcyjnych na tor o szerokości zaledwie 600 mm. Muzeum posiada największą kolekcję w Europie tego typu zabytkowych obiektów - 17 parowozów, z których najstarszy pochodzi z 1899 roku, a kilka z okresu I wojny światowej, i ponad 60 innych pojazdów szynowych - lokomotywy spalinowe, drezyny motorowe i ręczne, wagony dwu i czteroosiowe do przewozu różnych towarów - wózki leśne, wagoniki węglarki, kolebki, towarowe kryte, wagon cysterna i wagony osobowe. Tabor kolejowy w weneckim skansenieprezentowany jest w formie "dużego dworca małej kolejki" wraz z urządzeniami technicznymi służącymi kolejom wąskotorowym: rogatki z domkiem dróżnika, obrotnica z 1908 roku, żuraw wodny do przewozów, rozjazdy różnego typu, zwrotnice itp.

83-400 Kościerzyna, ul. Towarowa 7, tel. 58 721 86 31, godziny otwarcia i ceny biletów, Ten adres email do muzeum jest ukrywany , www

Muzeum Kolejnictwa, istniejące od 1992 r., mieści się na terenie dawnej kościerskiej parowozowni. Jej początki sięgają najprawdopodobniej roku 1885, gdy do Kościerzyny dotarła linia kolejowa i zgodnie z zasadami obowiązującymi na Kolejach Pruskich, zbudowano parowozownię zwrotną. Na terenie Muzeum eksponowanych jest 49 pojazdów szynowych różnego typu. Wśród najciekawszych eksponatów, znajdują się dwa unikatowe na skalę światową; największy polski parowóz Pu29-3 oraz spalinowóz SP47-001, a oprócz nich, także niemiecka lokomotywa parowa Tw1-90, jedyna z tej serii, jaka zachowała się w Polsce. Niewątpliwą atrakcją Muzeum jest przelotowa hala parowozowni z roku 1929, wraz z przylegającymi do niej warsztatami z zachowanym oryginalnym wyposażeniem.

00-811 Warszawa, ul. Towarowa 1, tel. 22 620 04 80, godziny otwarcia, ceny biletów, Ten adres email do muzeum jest ukrywany , www

Muzeum znajduje się w budynku byłego Dworca PKP Warszawa Główna Osobowa, nieopodal stacji PKP Warszawa Ochota. Do zwiedzania oferuje ekspozycje stałe (historyczne) i czasowe, dużą ekspozycję modeli kolejowych w salach wystawowych oraz wystawę zabytkowego taboru normalnotorowego na wydzielonych torach w skansenie. Zasadnicza działalność Muzeum obejmuje gromadzenie między innymi: taboru kolejowego normalno i wąskotorowego, maszyn i urządzeń kolejowych, modeli taboru i makiet budynków kolejowych, archiwaliów - fotografie, bilety, dokumenty i inne, muzealiów artystyczno–historycznych - numizmaty, obrazy, sztandary, wydawnictw z dziedziny kolejnictwa. W salach na wystawach stałych prezentowane są: historia kolei na Ziemiach Polskich od roku 1845 do okresu obecnego, początki kolei na świecie oraz wybrane eksponaty ze zbiorów Muzeum. Wystawa zabytkowego taboru normalnotorowego prezentowana jest na wydzielonych torach stacyjnych.

58-140 Jaworzyna Śląska, ul. Towarowa 4, tel. 74 856 43 30, godziny otwarcia i ceny biletów, Ten adres email do muzeum jest ukrywany , www

Muzeum powstało w 2005 roku na terenie historycznej lokomotywowni w Jaworzynie Śląskiej. Podstawowe eksponaty to zbiór 34 lokomotywy, 41 wagonów i 8 maszyn warsztatowych. Poza taborem kolejowym muzeum eksponuje także maszynę parową, dźwig, kolekcję motocykli Harley-Davidson, urządzenia dawnej drukarni, zabytkowy komputer Odra, zbiory ikonograficzne, biblioteczne oraz wiele eksponatów związanych z kolejnictwem i jego otoczeniem z zakresu łączności i zabezpieczenia ruchu kolejowego, nawierzchni kolejowej oraz wiele różnych pamiątek i dokumentów. Uruchomiona została makieta kolejowa w skali H0 sterowana autentycznymi urządzeniami zabezpieczenia ruchu kolejowego. W Muzeum otwarto sale ekspozycyjne – Muzeum Zabawkarstwa Samochodowego oraz salę poświęconą historii motocyklizmu na Śląsku, wystawy starych narzędzi stolarskich oraz radioodbiorników, a także uruchomiono Starą Drukarnię.

96-100 Skierniewice, ul. Łowicka 1, tel. 48 697 858 781, godziny otwarcia i ceny biletów, e-mail, www

W związku z otwarciem Drogi Żelaznej Warszawsko-Bydgoskiej (Łowicz – Aleksandrów – granica pruska) oraz zawartym z DŻWW porozumieniem z 7.12.1861 r. w sprawie prowadzenia ruchu przez DŻWB aż do Skierniewic (zmiana lokomotyw, formowanie pociągów), nastąpiła intensywna rozbudowa tutejszej parowozowni. W 1861 r. zainstalowano obrotnicę o średnicy 12 m, w roku następnym wybudowano wachlarzową halę o 8 stanowiskach, będącą prawdopodobnie zaczątkiem dzisiejszego budynku. Na terenie byłej parowozowni została zorganizowana ekspozycja obejmująca przekrojowo większość elementów dawnej techniki kolejowej, w tym m.in. tabor czyli ponad 100 lokomotyw i wagonów, urządzenia i maszyny zaplecza technicznego, urządzenia zabezpieczenia ruchu itp.