Ekspozycja materiałów archeologicznych składa się w zdecydowanej większości z zabytków pochodzących z przedwojennych badań lęborskich archeologów i muzealników. Jest to przegląd przedmiotów codziennego użytku takich jak: naczynia gliniane, narzędzia kamienne i krzemienne, ozdoby, części stroju, przybory toaletowe itp., oraz popielnice gliniane, przeznaczone do składania przepalonych na stosie ludzkich szczątków, wytwarzanych przez ludność zamieszkującą w pradziejach Ziemię Słupską i Lęborską.
|
Ukazane na wystawie materialne pozostałości działalności człowieka w czasach, z których nie znamy źródeł pisanych, eksponowane są w kolejności chronologicznej.
Epoka kamienia Z najstarszego epoki - kamienia łupanego, podzielonej przez archeologów na dwa okresy: paleolit i mezolit, znane są prawie wyłącznie, niewielkich rozmiarów narzędzia krzemienne i kamienne, służące ówczesnym ludziom jako groty oszczepów, włóczni i strzał, również do obróbki drewna i skór. Eksponowane narzędzia kamienne (siekiery, topory i motyki) i rogowe, żarna nieckowate oraz rozcieracze służące do mielenia ziarna.
Epoka brązu Na wystawie przedstawione są naczynia gliniane wytwarzane przez ludność kultury łużyckiej używane zarówno do przechowywania, przygotowywania i spożywania pożywienia jak i do chowania spalonych szczątków zmarłych. Z brązu wykonywano wówczas szereg narzędzi takich jak: siekierki, noże, sierpy, igły; broni - groty strzał i oszczepów, sztylety i miecze; ozdób - naszyjniki, bransolety, naramienniki; części stroju np. ozdobne szpile do spinania szat, oraz przybory toaletowe - brzytwy, szczypce.
Epoka żelaza Na szczególną uwagę zasługują przede wszystkim popielnice tzw. twarzowe, liczne eksponowane na wystawie. Są one pierwszymi naczyniami glinianymi wytwarzanymi specjalnie do pochowania w grobie zmarłego, po jego uprzednim spaleniu na stosie.
|
|