Na wystawie prezentowane są dwujęzyczne plansze opisowe poświęcone dziejom zamku wzbogacone zdjęciami archiwalnymi i współczesnymi. Obok plansz na ekspozycji znalazła się słynna Wielka Mapa Księstwa Pomorskiego sporządzona w latach 1610-1618 przez kartografa Elihardusa Lubinusa na zlecenie księcia Fillipa II. Ekspozycję uzupełniają eksponaty pochodzące z wykopalisk archeologicznych prowadzonych na terenie zamku i podzamcza w latach 1947, 1948 i 1973 oraz makieta zamku.

Dzieje murowanej siedziby książęcej w Szczecinie sięgają XIII stulecia, kiedy to książę Barnim III na wzgórzu zamkowym wzniósł Kamienny Dom, kościół św. Ottona oraz budynek mieszczący salę rycerską. W latach 1490-91 Bogusław X z okazji swojego ślubu z królewną polską Anną Jagiellonką rozbudował siedzibę książęcą wznosząc tzw. "Duży Dom" z wieżą zegarową, stanowiący obecnie część skrzydła południowego zamku. Kolejna wielka przebudowa i rozbudowa zamku według projektu Wilhelma Zachariasa nastąpiła w latach 1575-77 za czasów panowania Jana Fryderyka i jego małżonki księżnej Erdmuty. To w owym czasie zamek stał się okazałą renesansową rezydencją z dziedzińcem otoczonym krużgankami. W 1616 roku Filip II, rozpoczął budowę piątego skrzydła muzealnego stanowiącego ostatni element założenia zamkowego. Powstał wówczas drugi dziedziniec zwany pierwotnie Żurawim, później Menniczym. Po śmierci Filipa II budowlę ukończył w 1619 Franciszek I. Parter przeznaczono na wozownię i zbrojownię, na piętrach znalazły się zbiory biblioteczne, gabinet księcia i kolekcja dzieł sztuki. Po śmierci ostatniego z rodu Gryfitów księcia Bogusława XIV, Pomorze przechodziło kolejno pod panowanie szwedzkie i brandenbursko-pruskie, a zamek ulegał licznym przebudowom zatracając swój charakter i blask. Dzień 17 sierpnia 1944 okazał się w jego dziejach najtragiczniejszy. W wyniku alianckiego nalotu bombowego zamek spłonął. Zawaliły się dachy, sklepienia i stropy, zniszczeniu uległo wyposażenie.

Organizator: Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie