» Martyrologii, Gdańsk (22580, 3.86)
|
Stutthof był miejscem osadzenia 110 000 osób: mężczyzn, kobiet i dzieci, obywateli 25 krajów, 25 narodowości. Wśród nich byli m. in. Polacy, Żydzi, Rosjanie, Ukraińcy, Białorusini, Litwini, Łotysze, Estończycy, Czesi, Słowacy, Finowie, Norwegowie, Francuzi, Duńczycy, Holendrzy, Belgowie, Niemcy, Austriacy, Anglicy, Hiszpanie, Włosi, Jugosłowianie, Węgrzy, Cyganie. Podczas uwięzienia oddziaływał na nich cały zespół czynników wyniszczających, takich jak niewolnicza praca, głód, fatalne warunki higieniczne, choroby, znęcanie się fizyczne i psychiczne. W wyniku eksterminacyjnych warunków bytu, jak również rozstrzeliwania, wieszania, mordowania w komorze gazowej za pomocą gazu cyklon B, uśmiercania dosercowymi zastrzykami z fenolu, bicia i katowania oraz podczas ewakuacji pieszej i morskiej męczeńską śmierć poniosło 65 000 ludzi. |
Czytaj więcej...
|
|
» Martyrologii, Zakopane (18405, 3.42)
|
Fot. Andrzej Samardak 34-500 Zakopane, Chałubińskiego 7, tel. 18 201 72 49, godziny otwarcia i ceny biletów, e-mail, www
Muzeum mieści się w pensjonatcie "Palace", zbudowanym w 1930 roku przez dr Włodzimierza Schneidera, lekarza z Krakowa. W czasie okupacji Niemcy urządzili tu siedzibę Gestapo (Geheime Staats-Polizei czyli Tajna Policja państwowa). W budynku było sześć cel więziennych oraz ciemnica. Ręce i nogi zakuwano w niej w stalowe obejmy-kajdany z łańcuchami, przymocowanymi do ścian. Również na I piętrze "Palace" znajdowała się cela, mająca takie kajdany z łańcuchami. Nie można stwierdzić, ilu więźniów było tu więzionych, ilu zamordowano. Mordowano i strzelano właściwie w całym budynku a także na przyległym terenie. Napisy wydrapane na ścianach cel, świadczyły że oprócz Polaków, przez katownię ta przeszło także wielu cudzoziemców. Z końcem stycznia 1945 r. gdy Niemcy opuszczali Zakopane, więzienie przestało istnieć. W jesieni 1946 r. odbył się w "Palace" proces przywódców Goralenvolku. |
Czytaj więcej...
|
|
» Martyrologiczne, Warszawa (19089, 3.47)
|
Palmiry to jedno z najbardziej znanych w Polsce miejsc zbrodni niemieckich w czasie II wojny światowej. Tu, na terenie Puszczy Kampinoskiej, zostało rozstrzelanych 1757 osób. Tajne egzekucje miały miejsce w okresie od 7 grudnia 1939 r. do 17 lipca 1941r. Ofiarami byli głównie przedstawiciele inteligencji. Celem Niemców było wymordowanie tych, którzy mogli stanąć na czele Polski Podziemnej. Skazańców przywożono z więzień warszawskich, głównie z Pawiaka i rozstrzeliwano nad uprzednio przygotowanymi zbiorowymi mogiłami. Zbrodnie palmirskie miały nigdy nie wyjść na światło dzienne - miejsce kaźni zamaskowano sadząc las. Informacje o nich, głównie dzięki leśnikom, dotarły jednak do społeczeństwa polskiego. Cmentarz-Mauzoleum powstał w 1948 r. Wśród ponad 2115 grobów jest wiele mogił znanych warszawiaków, m.in. grób Janusza Kusocińskiego - złotego medalisty na Olimpiadzie w Los Angeles w 1932 roku. |
Czytaj więcej...
|
|
» Martyrologii, Siedlce (16637, 2.87)
|
Na terenie Muzeum powstałego w 1964r. znajdują się, były Obóz Zagłady, były Karny Obóz Pracy, kopalnia żwiru, Miejsce Straceń i tzw. "Czarna Droga". Zespół obiektów Muzeum tworzą m.in.: założenie pomnikowo - przestrzenne z symbolicznym cmentarzem żydowskim utworzonym z 17 tysięcy głazów i centralnym pomnikiem oraz pomnik ofiar więźniów Karnego Obozu Pracy. W latach 1941-1944 funkcjonował tu obóz pracy przymusowej Treblinka I, zaś w 1942-1943 ośrodek zagłady Żydów Treblinka II. Między Warszawą a Treblinką codziennie kursowały wahadłowe pociągi z rzekomymi przesiedleńcami z gett polskich i europejskich (głównie z Niemiec, Czechosłowacji, Austrii, Belgii). Pobyt w obozie - w warunkach głodu i terroru - kończył się najczęściej śmiercią. Przeciętna liczba więźniów przebywających w obozie jednorazowo wynosiła od 1000 do 2000 osób. W 13 komorach gazowych Niemcy uśmiercali jednocześnie 2 tys. ofiar. |
Czytaj więcej...
|
|
» Martyrologiczne, Warszawa (38117, 6.96)
|
Muzeum powstało w 1965 roku z inicjatywy i przy współudziale byłych więźniów politycznych Pawiaka. Budynek Muzeum wzniesiono na ocalałych fundamentach podziemnych kazamat VII i VIII oddziału więzienia wysadzonego przez Niemców w sierpniu 1944 roku. Wysokość oryginalnych ścian w zrekonstruowanych celach wynosi 1,1 - 1,5 m. Podczas budowy wykorzystano większość znalezionych w czasie odgruzowywania obiektu krat, zawiasów, zamków i okuć oraz zabezpieczono wydobyte z ruin dokumenty, elementy wyposażenia i przedmioty używane przez więźniów. W skład zespołu pomnikowego Muzeum Więzienia Pawiak wchodzą ponadto: filar stanowiący fragment bramy wjazdowej, Pomnik Drzewa Pawiackiego - brązowa kopia słynnego wiązu, świadka historii - na którym rodziny ofiar od 1945 roku umieszczały tabliczki epitafijne. O deportacjach do obozów przypominają postawione w ostatnich latach na dziedzińcu zewnętrznym przez byłych więźniów tablice memoratywne. |
Czytaj więcej...
|
|
|