Fot. fotomi

Muzeum zajmuje dwie sale plebanii, budynku wzniesionym w stylu zakopiańskim w 1909 r. oraz zabytkowej świątyni drewnianej - konsekrowanej w 1684 r. i kaplicy z 1760 r. Początki Muzeum sięgają roku 1951, kiedy to zorganizowano punkt opieki muzealnej nad miejscowymi i regionalnymi zabytkami oraz rozpoczęto inwentaryzację zabytków w Dobrej. Do najcenniejszych eksponatów należą: obrazy Matki Bożej Szkaplerznej, Przemienienia Pańskiego; rzeźby Św. Anny, Joachima, Matki Bożej Niepokalanej; feretron (1700 r.); dokument króla Zygmunta III Wazy z 1592 r.; żelazny kufer zamykany na 11 rygli (XVI w.); Biblia z litografiami wydana w Bazylei w 1568 r.; eksponaty związane z rzemiosłem (m.in. skrzynie ze skomplikowanymi zamkami), sztuka ludowa, a także świątki. W 1971 r. zabytki malarstwa, rzeźby i rzemiosła artystycznego zostały wpisane do rejestru zabytków.

33-330 Grybów, ul. Kościelna 3, tel. 18 445 02 62, godziny otwarcia i ceny biletów, Ten adres email do muzeum jest ukrywany , www

Muzeum znajduje się w budynku starej modrzewiowej plebanii z 1699 roku. Zgromadzone w Muzeum obiekty pochodzą w dużej mierze z dawnego kazimierzowskiego kościoła św. Katarzyny oraz ze spalonego w 1945 roku drewnianego kościółka św. Bernardyna. Zbiory Muzeum to przede wszystkim stare malowidła, rzeźby i ikony, niektóre naczynia liturgiczne oraz stare pisma i druki. Do najcenniejszych należą obrazy św. Zofii, św. Sebastiana i Świętej Rodziny, dwa trójkątne obrazy ze zwieńczenia tryptyku św. Zachariasza i Daniela, stare naczynia liturgiczne: mosiężny dzbanek na wodę, która służyła kapłanowi do obmycia palców przed Mszą świętą, metalowa, mosiężna ampułka na wodę i wino, stary relikwiarz wykonany z drzewa w kształcie monstrancji z roku 1700 roku. Kącik żydowski obejmuje kilka lichtarzy pochodzących z domów żydowskich w Grybowie. Każdy lichtarz ma nieparzystą liczbę ramion: 3, 5, 7 lub 9 oraz 200-letni pergamin żydowski, pochodzący z grybowskiej synagogi. Ta synagoga została w znacznej części zniszczona przez Niemców, wnet po wkroczeniu do Grybowa.

33-326 Mogilno, Paszyn 197, tel. 18 440 27 97, godziny otwarcia i ceny biletów, e-mail, www

Zbiory muzeum liczą ponad 3000 eksponatów. Muzeum prezentuje głównie dorobek tzw. paszyńskiego ośrodka twórczości ludowej. Zbiory tworzą dary artystów odwiedzających Paszyn, obiekty zakupione przez księży oraz stanowiące przykład ich osobistej pasji zbierackiej. Prócz tego na ekspozycji prezentowane są m.in obrazy Marii Wnęk, Katarzyny Gawłowej, czy rzeźby Stanisława Hołdy i innych wybitnych polskich twórców współczesnych. Muzeum paszyńskie nie posiada wyodrębnionych działów. Uwagę zwracają współczesne prace rzeźbiarskie (ok. 1400 sztuk), które uszeregowano wedle klucza autorskiego lub tematycznego. Drugą ważną grupę stanowi około 1600 obrazów na szkle. Margines zbioru tworzą przykłady dawnej rzeźby z terenu Nowosądecczyzny i Tarnowskiego, dary z kraju i różnych stron świata ofiarowywane przez zwiedzających i przyjaciół muzeum (np. malarstwo z Meksyku) oraz pojedyncze eksponaty etnograficzne, jak słynne paszyńskie palmy wielkanocne i wieńce dożynkowe.

33-370 Muszyna, ul. Antoniego Kity 26, tel. 18 471 41 40, godziny otwarcia i ceny biletów, e-mail, www

Muzeum zostało otwarte w 1958 roku, mieści się w zabytkowym budynku dawnego zajazdu, wchodzącego w skład podzamkowego zespołu dworskiego. Zespół budynków - dwór starostów, kordegarda, karczma i zajazd - powstawały od XVI do XVII w. Zbiory zgromadzone w Muzeum Regionalnym PTTK w Muszynie liczą ok. 2300 muzealiów z dziedziny archeologii, etnografii, historii i sztuki. Pochodzą przede wszystkim z zakupów, z wykopalisk z terenu ruin zamku w Muszynie, częściowo są darem miejscowego społeczeństwa. Ekspozycja stała składa się z trzech działów: etnograficzny, historyczno-archeologiczny i sztuki, zajmujących 5 pomieszczeń o łącznej powierzchni ok. 300 m2. Z zabytków etnografii do najstarszych należą dwie skrzynie: biskupi sepet podróżny z XVI w. oraz skrzynia z przełomu XVII i XVIII w., należąca do cechu krawców. Najcenniejszymi zabytkami są: rzadki typ tokarki ręcznej liczący ok. 100 lat oraz oryginalny dokument spisany na pergaminie dotyczący cechów miasta Tylicza, z 1725 r.