|
Ekspozycja stała prezentuje ponad 200 eksponatów ze zbiorów własnych z zakresu sztuki cerkiewnej, otwarta została w 1998 roku z okazji obchodów 40-lecia istnienia placówki. Muzealna kolekcja malarstwa ikonowego powstała w latach 60 ubiegłego wieku w efekcie przeprowadzonej akcji ratowania i zabezpieczania wyposażeń cerkwi Nowosądeckiej, zorganizowanej przez służby konserwatorskie województwa rzeszowskiego, na terenach objętych przesiedleniami mieszkańców po zakończeniu II wojny światowej.
|
|
aprezentowany zespół jest grupą najbardziej reprezentatywną dla zbiorów z okresu XV do początku XX wieku. Rozłożony jest chronologicznie w kolejnych trzech salach, zestawiony warsztatowo oraz w układy ikonostasowe, pozwalający na przegląd ewolucji warstwy formalno - stylistycznej i ikonograficznej sztuki kościoła wschodniego.
W pierwszym pomieszczeniu wystawy umieszczono najstarsze ikony w zbiorze datowane na okres od XV do końca XVI wieku, czyniąc za główny jej akcent próbę rekonstrukcji przegrody ikonostasowej z ikon XV - wiecznych. Jawi się ona jako ściana zrębowa o podwójnym przejściu - centralnie umieszczonych świętych wrotach i po lewej stronie diakońskich - z zamocowanymi listwami między, które wsunięte są ikony: Maki Bożej z Dzieciątkiem w otoczeniu proroków, Mandylionu św. Mikołaja Cudotwórcy, św. Paraskewy Wielkiej Męczennicy, Archanioła Michała oraz wieńczącą całość, ikoną modlitwy wstawienniczej, zwanej z języka greckiego Deesis, ukazującą Chrystusa w chwale w otoczeniu świętych.
Drugą salę ekspozycji wypełniają ikony datowane na XVII i początek XVIII wieku, której główną atrakcją jest prezentowany ikonostas z cerkwi p. w. Wniebowstąpienia Pańskiego z Ulucza (połowa XVII wieku), będącą filią muzeum. Ikonostas powyższy, autorstwa Joana malarza Hyrowskiego oraz Stefana Dzengałowycza z Sądowej Wiszni, w pełni okazuje zmianę formalną ściany ikonostasowej ewoluującej w stronę małej architektury, szczelnie pokrytej dekoracyjną snycerką, adekwatną do panującego stylu
|
|
Wystawy, imprezy... 
