Zbudowana w 1841 roku chałupa dwurodzinna. Charakteryzuje się symetrycznym rozplanowaniem wnętrz, ściana dzieląca mieszkania przebiega przez środek budynku, a wejścia do nich usytuowane są obok siebie. Komin, zbudowany z suszonej cegły, pełniący funkcję kuchni, wspólny jest dla obu mieszkań. W okresie międzywojennym budynek należał do rodziny Klotzów.

Zagroda składa się z dwurodzinnej chałupy, stodoły, budynku inwentarskiego i pieca chlebowego. Chałupa pochodzi z połowy XIX wieku (pod koniec tegoż wieku rozbudowana została przy ścianach szczytowych). Budynek inwentarski zbudowano pod koniec XIX wieku, stodołę zaś w latach trzydziestych XX wieku. Zagroda stanowi kolejne ogniwo w łańcuchu rozwojowym wsi od gospodarki rybackiej do rolno-rybackiej. Stała ona niegdyś na podmokłych torfowiskach w kolonii Pawelke (ok. 2 km za wsią Kluki).

Przeniesiona z Kluk Żeleskich. Obrazuje zmiany jakie zaszły w gospodarowaniu i urządzaniu wnętrz na terenach słowińskich w pierwszych dekadach XX wieku. Wówczas bowiem rozpoczęła się planowa melioracja łąk i pól otaczających jeziora Gardno i Łebsko, co przyczyniło się do rozwoju gospodarki rybacko-rolnej, a nawet rolno-rybackiej. Wnętrza budynków i otoczenie zagrody urządzone są zgodnie z relacją potomków Alberta Klücka, którzy w roku 1970 wyjechali wraz z seniorem do Niemiec.

Zachowana w miejscu pierwotnej lokalizacji. Jest typową zagrodą prezentującą gospodarkę rybacką, będącą niegdyś głównym źródłem utrzymania miejscowej ludności. Tworzy ją dwurodzinny budynek mieszkalny i mały budynek gospodarczy. Powstała w I połowie XIX wieku. Pod koniec XIX w. chałupę znacznie przebudowano: przy szczytach dostawiono sienie i kuchnie wraz z kominami, przy szczycie wschodnim dostawiono część inwentarską, od strony północnej zaś całą poszerzono.

Zachowana in situ (w miejscu pierwotnej lokalizacji). Była pierwszą zagrodą muzealną, udostępnioną do zwiedzania w 1963 roku. Składa się z trzyrodzinnej chałupy i trzech budynków gospodarczych. Budynek mieszkalny zbudowano ok. 1850 roku, pierwotnie jako dwurodzinny, pod koniec XIX wieku został powiększony o jeszcze jedno mieszkanie. Wszystkie budynki posiadają konstrukcję szachulcową i dachy kryte trzciną.