Chałupa z Potrzebowa (region zachodniej Wielkopolski) - jest najstarszym obiektem datowanym, przeniesionym do skansenu. Pierwotnie stała w zagrodzie chłopskiej zniekształconej późniejszą zabudową. Budynek na terenie muzeum ustawiono frontem do drogi. Obiekt składa się z dwóch części: starszej, o konstrukcji zrębowej i dobudowanej później o konstrukcji szkieletowej z otynkowanymi polami między belkami. Chałupa ustawiona jest na podmurówce z kamienia polnego i cegły.

Na zewnątrz ścian znajduje się oryginalna konstrukcja słupowa wspierająca belki stropowe i dach. Pokrycie strzechy wykonano z żytniej słomy. Dwuspadowy dach składa się krokwi i jętek.

We wnętrzu, w starszej części domu, znajduje się główna izba, zajmująca całą szerokość budynku. Tu zachowały się ozdobne, profilowane belki stropowe, a na centralnie położonej wyryta jest data 1675 oraz znak ciesielski. W nowszej części budynku wydzielono kuchnię, komorę, sień i pomieszczenie warsztatowe. Do dużego, sklepionego komina podłączono trzon kuchenny i kaflowy piec grzewczy z izby. Komin pełnił też rolę wędzarni. W kuchni i izbie ułożone są podłogi z desek, w komorze i warsztacie jest polepa z gliny,
a w sieni posadzka z cegły.

Obiekt wyposażono w zabytki z terenu Babimojszczyzny. Wśród charakterystycznych sprzętów gospodarstwa domowego i mebli na szczególną uwagę zasługują datowany kufer z 1751 roku, z okuciami
i inicjałami, oraz drewniana kołyska na biegunach. W niewielkim pomieszczeniu wyeksponowano warsztat szewski rodziny Śliwów, czynny od XIX wieku do 1979 roku w Babimoście.

Organizator: Muzeum Etnograficzne w Zielonej Górze z siedzibą w Ochli