Budynek pochodzi z XVIII wieku. Pierwotnie stała w zespole budynków dworskich, gdzie pełniła funkcję gospodarczą. Obecnie usytuowana jest na niewielkim wzniesieniu, osłonięta od północy i zachodu pasmem leśnym. Na jego południowym stoku, gdzie jest najlepsze nasłonecznienie, teren przeznaczony jest na plantację winorośli. Piętrowy budynek wieży o konstrukcji szkieletowej, wypełnionej cegłą (tzw. mur pruski), wzniesiono na planie kwadratu. Widoczne są drewniane belki i przyciesie.
|
Wypełnienia między belkami, w tym wypadku ceglane, zostały otynkowane, zgodnie z ich pierwotnym wyglądem, oraz pobielone wapnem. Budowlę okala galeryjka wsparta na czterech pionowych słupach z zastrzałami mieczowymi. Schody prowadzące na nią znajdują się od północnej strony. Pomieszczenie na piętrze przeznaczono na skład narzędzi i sprzętów. Stąd wchodzono na wieżę i obserwowano plantację.
Wieża wystająca ponad mansardowy dach, kryty dachówką, wykonana jest z drewna i nakryta gontem. Dolna część budynku, do której prowadzą drzwi od strony wschodniej, składa się z jednego pomieszczenia. Eksponowane są tu urządzenia do uzyskiwania soku z winogron i jego przetwórstwa, np. koryto z 1796 roku, drewniana prasa śrubowa z 1830 roku, beczki z datowanymi szpuntami (1804) i inne naczynia oraz sprzęty.
|
|