Wystawa fotograficzna zorganizowana z okazji 120-lecia kształcenia kolejowego w Chełmie. Prezentacja budynków dworca kolejowego od drugiej połowy XIX wieku do współczesności oraz założenia urbanistycznego osiedla kolei państwowych, którego budowę rozpoczęto w 1928 roku. Historia chełmskiego kolejnictwa rozpoczęła się w latach 1876-1877, kiedy do Chełma dotarła Nadwiślańska Kolej Żelazna, łącząca Mławę z Kowlem. Powstała wtedy stacja kolejowa III klasy.

W 1877 roku oddano do użytku drewniany dworzec . Do obsługi kolei wybudowano na stacji parowozownię. 10 lat po uruchomieniu Kolei Nadwiślańskiej powstała kolej żelazna, łącząca Chełm z Brześciem. Miała ona znaczenie militarne.

W 1889 roku przeniesiono do Chełma Techniczną Szkołę Kolejową. Na bazie Kolei Nadwiślańskiej utworzono w mieście duży garnizon wojskowy. Powstanie guberni chełmskiej spowodowało rozbudowę stacji kolejowej. W 1913 roku miasto otrzymało nowy murowany dworzec. Wszystko to przyczyniło się do ożywienia gospodarczego Chełma.

Już w niepodległej Polsce w 1921 roku chełmski węzeł kolejowy został podporządkowany Okręgowej Dyrekcji PKP w Radomiu. Chełmskie koleje zatrudniały ponad 1000 pracowników, stanowiących społecznie aktywną grupę zawodową.

W latach dwudziestych planowano przeniesienie do Chełma siedziby radomskiej Dyrekcji PKP. W 1928 roku rozpoczęto budowę nowej dzielnicy, z gmachem Dyrekcji i kolejowym osiedlem mieszkaniowym. Prowadzone przez wiele lat prace przerwała wojna. W czasie okupacji węzeł chełmski został włączony w skład niemieckiej Kolei Wschodniej.

W 1944 roku wycofujący się Niemcy zniszczyli dworzec kolejowy.
Po wojnie kolej nadal odgrywała istotna rolę w życiu miasta mimo zmniejszenia znaczenia chełmskiego węzła z powodu zmiany terytorium państwa polskiego. Powstanie dużej Cementowni "Chełm" zwiększyło zapotrzebowanie na przewozy kolejowe.

W latach osiemdziesiątych XX wieku zelektryfikowano linię Lublin - Dorohusk.

Organizator: Muzeum Ziemi Chełmskiej