"Wielka izba", zwana także "szynkową" lub izbą ",na zadzi" w XVI-XVII - wiecznych kamienicach mieszczańskich była najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniem. Wielkość i bogactwo wystroju tworzyły odpowiednią przestrzeń dla rozmów o interesach oraz celebracji rodzinnych i towarzyskich uroczystości. Sklepiona lub nakryta drewnianym, belkowym stropem wspartym na jednym lub dwu ",tragarzach", zależnie od liczby okien, posiadała drewnianą lub "podwiedzioną olstrychem", czyli ceglaną, podłogę.

Okna o szybach "gdańskich" lub ,"graniastych" oprawione były w ołów. Zdarzało się, że w wielkich izbach wznoszono drewniane galeryjki. Możliwe jest, iż służyły one orkiestrom przygrywającym przy rodzinnych uroczystościach.

Problem ogrzewania rozwiązywał piec kaflowy - w skromniejszych domach w kolorze zielonym, w zamożniejszych - wielobarwny, często z "kominkiem i blachami żelaznemi".

Izby takie oświetlane były świecami woskowymi, umieszczanymi w stojących lub wiszących lichtarzach. Ściany pokrywała barwna dekoracja.

Wyposażenie wnętrza miało charakter przede wszystkim funkcjonalny. Składało się ze stołów, ław (często skrzyniowych) stołków i zydli, prostej lub ciesielskiej roboty. Sprzęty gospodarcze przechowywane były w szafach murowych tzw. "ałmariach" oraz szafach wolnostojących.

W dużej mierze typowym przykładem wielkiej izby kamienicy mieszczańskiej jest odrestaurowane pomieszczenie Kamienicy Brzykowskiej. Usytuowane na poziomie parteru, w trzecim trakcie, ma kształt nieregularnego prostokąta o wymiarach 6,5m x 8,3m i wysokości 4,5m.

Organizator: Muzeum Historii Miasta Przemyśla