Wystawa przedstawia chałupę wiejską o charakterystycznej dla jeleniogórskiego regionu konstrukcji w XVIII/XIX wieku z wyposażonym wnętrzem, typowymi meblami i innymi przedmiotami używanymi w gospodarstwie domowym w ubiegłych wiekach. Wnętrze chałupy wypełnione jest oryginalnymi sprzętami w większości pochodzącymi z XVIII wieku. W prawym rogu na wprost wejścia stoi stół, konstrukcja i formą nawiązujący do wzorów wczesnorenesansowych. Tego typu stoły występowały głównie na terenach południowych.

Przy stole stoją dwa zydle. Konstrukcja zydla wykształcona już w gotyku nie uległa zasadniczym przemianom do końca XIX w. Prezentowane w chałupie zydle pochodzą z drugiej połowy XVIII w.. Posiadają charakterystyczną dla tego okresu "fornirową" polichromię. Meble o zdobnictwie naśladującym fornirowanie były wytwarzane od około połowy XVIII w do pierwszej ćwierci XIX w.

Po lewej stronie stoi łóżko z baldachimem. Takie łóżka rozpowszechniły się około 1500 r we Włoszech i wraz falą renesansu pojawiły się również w Polsce. We wnętrzach wiejskich chałup spotyka się je rzadko, jedynie na terenie Dolnego Śląska, Mazur, Pomorza Gdańskiego i na zachodnich obszarach Opolszczyzny. Prezentowane w chałupie łóżko pochodzi z 1823 r., pokryte jest charakterystyczną dla tego okresu kolorową polichromią.

Podobnie zdobiona jest stojąca w sąsiedztwie kołyska na dwóch biegunach. Na jej bocznych ścianach występuje dekoracja o motywach architektonicznych i pejzażowych. Ten typ zdobnictwa był dość rozpowszechniony w meblarstwie dolnośląskim w drugiej połowie XVIII w.

Znaczną część powierzchni chałupy wypełnia piec kaflowy połączony z piecem chlebowym. Otoczony jest ławą a do sufitu, wokół pieca, przymocowane są drążki służące do suszenia ubrań. Na piecu stoi duża dzieża do wyrabiania ciasta na chleb. Z tej ilości ciasta wypiekało się ok. 50 bochenków chleba.

Organizator: Muzeum Karkonoskie