W hallu wejściowym do Muzeum (od strony ogrodów) znajduje się gablota ze sławnym już w środowisku archeologów zabytkiem, jakim jest tzw. waza z Bronocic. Zabytek ten jest zresztą ciekawy i dla szerokiej publiczności (eksponowany okaz jest kopią wykonaną przez Renatę Wójtowicz z Oddziału Muzeum w Nowej Hucie). Podczas badań wykopaliskowych prowadzonych w Bronocicach (gm. Działoszyce, woj. świętokrzyskie) doszło w 1976 roku do niecodziennego odkrycia - znaleziono wazę z ornamentem.
|
Ornament tworzy narrację złożoną z sekwencji kilku, niekiedy trudnych do odczytania, symboli. Jej najważniejszym składnikiem jest rysunek wozu. Jest to pojazd czterokołowy, przedstawiony w rzucie poziomym, z kołami wyobrażonymi z profilu. Wóz wyposażony jest w dyszel z rozdwojeniem stanowiącym zapewne ilustrację v-kształtnej formy jarzma przyrożnego. Świadczy to o zaprzęganiu do wozu pary zwierząt.
Dla materiałów z obiektu, w którym znaleziono wazę, uzyskano datę radiowęglową wskazującą na wykonanie naczynia około 3635-3370 r. p.n.e. Datowanie zabytku świadczy o tym, że rysunki z Bronocic są najstarszym jednoznacznym dowodem używania wozu, odkrytym dotąd na obszarze Starego Świata.
(na podstawie: Janusz Kruk, Sarunas Milisauskas, Rozkwit i upadek społeczeństw rolniczych neolitu, Kraków 1999).
|
|