Nowo otwarta ekspozycja zawiera wiele informacji na temat historii grodu i jego zaplecza. Oprócz przedstawienia większej ilości zabytków (tych znalezionych już wcześniej, lecz przechowywanych do tej pory w magazynach muzealnych, jak również i tych, odkrytych w ostatnich latach), poszerzyliśmy również znacznie dział dotyczący architektury kamiennej grodu.
W holu przedstawiono wycinek z pradziejów Ziemi Gieckiej, czyli z czasów znacznie wyprzedzających powstanie znanego w całej Polsce grodu. Zaprezentowane tu zabytki oraz rekonstrukcja grobu pochodzą z cmentarzyska ciałopalnego ludności tzw. kultury pomorskiej, która przybyła na te tereny około połowy I tysiąclecia p.n.e.
W zasadniczej części wystawowej przedstawiamy historię grodu od chwili jego wzniesienia, tj. od poł. X do XIV stulecia. Okres ten podzieliliśmy na dwa etapy: 1. gród książęcy (do roku 1038, czyli do najazdu Brzetysława), 2. gród kasztelański (od poł. XI do XIV wieku). Zamierzeniem naszym było takie zilustrowanie przeszłości grodu, by podkreślić jego wielkie znaczenie polityczne, potęgę militarną i świetność rezydencji władców. W przeszłości rangę potężnego grodu w Gieczu podkreślały m. in. budowle kamienne, charakteryzujące się interesującymi rozwiązaniami architektonicznymi, zaczerpniętymi z Europy Zachodniej i Południowej (palatium, grodowy kościół św. Jana Chrzciciela, kościół św. Mikołaja na osadzie targowej).
|
|