Jedna z sal ekspozycji stałej poświecona jest zagadnieniom etnograficznym, pokazującym wielokulturowość ludności zamieszkującej okolice Bielska i Białej, szczególnie wsi objętych obecnie granicami administracyjnymi naszego miasta. Teren ten pod żadnym względem nie był jednolity - po lewej stronie rzeki Białej wyraźne były wpływy kultury ludowej Śląska Cieszyńskiego, po prawej - wpływy małopolskie. Do tego po obu stronach rzeki mieszkała ludność polska i niemiecka.
|
Jednym z ważniejszych, a przy tym łatwych do uchwycenia wyznaczników odrębności był strój. Na wystawie obejrzeć możemy przykład stroju cieszyńskiego, w okolicy Bielska nazywanego śląskim, w najbogatszej jego odmianie: ze srebrnym, pozłacanym pasem wykonanym techniką filigranu, takim samym orpantem, zawieszanym na piersiach, pomiędzy ramiączkami zeszytego ze spódnicą gorsetu - żywotka i srebrną filigranową broszką, spinającą bluzkę - kabotek pod szyją. Prezentowane stroje zwane niemieckimi lub starobielskimi (kobiecy z niektórymi elementami oryginalnymi, a męski w całości zrekonstruowany) to depozyt wieczysty "Trachten- und Volkstanzgruppe Bielitz-Biala e.V. - Braunschweig" (Zespół Strojów i Tańca Ludowego Bielsko-Biała zarejestrowany w Brunszwiku]) w Niemczech.
Strój kobiet z okolic Białej zaliczyć można do grupy strojów laskich, noszonych na terenach podgórskich. Jeden z przykładów prezentowanych w tej części ekspozycji pochodzi ze Straconki, drugi to strój ślubny Katarzyny Światłoch z Mikuszowic Krakowskich z 1919 roku, ofiarowany Muzeum przez córkę, Zofię Śliwę.
Obok kompletów strojów i fotografii archiwalnych, pokazujących, w jaki sposób te stroje były noszone, na wystawie zobaczyć można także malowane skrzynie służące do przechowywania ubiorów odświętnych, bieliznę kobiecą i przedmioty związane z jej praniem i prasowaniem, a także kącik przeznaczony do higieny osobistej.
|
|