Malarstwo Andrzeja Fogtta odróżnia skupienie uwagi na naturze, poznawanie istotnych właściwości otaczającej nas przyrody. Od czasu Malewicza, od początku XX wieku, poznawcze zainteresowania zdecydowanej większości malarzy nowatorów koncentrują się na analizie form dotychczasowej sztuki, możliwościach transformacji jej reguł, badania zdolności wyrazowych, semantyki i zastosowań poszczególnych elementów struktur i tworzywa malarstwa. W nowszym malarstwie polskim oryginalne i wybitne rezultaty.
Sala stanowi szczególny rodzaj ekspozycji muzealnej. Jest ona próbą ukazania, za pomocą odsłoniętych "in situ" reliktów architektonicznych, dziejów bielskiego zamku, a także przedstawienia metod pracy historyka architektury i archeologa. Celom tym służą zarówno prezentowane odkrywki architektoniczno-archeologiczne jak i odsłonięcia wątków murów, tynków i polichromii obrazujących rozwój architektoniczny zamku w Bielsku od XIV do XIX wieku.
Dwie sale zostały poddane gruntownym pracom konserwatorskim, w ramach których odsłonięto fragmenty architektoniczno-iluzjonistycznych polichromii podstropowych z czwartej ćwierci XVI lub początku XVII wieku, przedstawiających wolutowe wsporniki podtrzymujące gzyms i belkowanie dekorowane roślinno-geometrycznym fryzem, umieszczonym na cynobrowym tle. Zabiegom konserwatorskim poddano także sklepienia krzyżowo-żebrowe, z wielopłatkowymi rozetami w zwornikach, powstałe po pożarze zamku.
W galerii malarstwa i grafiki znajdującej się we wschodnim skrzydle prezentowane są najciekawsze przykłady malarstwa polskiego i obcego od XIX wieku po współczesność. Szczególny nacisk położono na artystów, którzy na przestrzeni ostatnich stuleci związani byli z Bielskiem, Biała i okolicą. Galerię otwiera XIX-wieczny Salon Biedermeierowski typowy dla mieszczeńsko-przemysłowego Bielska i Białej. W sposób szczególny w sali tej wyeksponowana została twórczość malarska narodowego artysty słowackiego
Do najstarszych, XIV-wiecznych eksponatów należy figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem i ptaszkiem. Wśród prezentowanych rzeźb warto zwrócić uwagę na figurę Marii z grupy rzeźbiarskiej Św. Anna Samotrzeć pochodzącą z XV wieku oraz na Madonnę płaszczową powstałą na początku następnego stulecia. Niezwykłym eksponatem jest tryptyk Fides Cordia, dzieło antwerpskiego warsztatu z XVI wieku. Wśród obrazów malowanych na desce możemy zobaczyć Portret mnicha powstały w niemieckiej gildii malarskiej.
Jedna z sal ekspozycji stałej poświecona jest zagadnieniom etnograficznym, pokazującym wielokulturowość ludności zamieszkującej okolice Bielska i Białej, szczególnie wsi objętych obecnie granicami administracyjnymi naszego miasta. Teren ten pod żadnym względem nie był jednolity - po lewej stronie rzeki Białej wyraźne były wpływy kultury ludowej Śląska Cieszyńskiego, po prawej - wpływy małopolskie. Do tego po obu stronach rzeki mieszkała ludność polska i niemiecka.
Salon muzyczny to najbardziej okazałe i reprezentacyjne wnętrze Zamku, gdzie przeszłość, prezentowana przez zabytkowy wystrój, łączy się z teraźniejszością poprzez aktualne wydarzenia kulturalne które się w niej odbywają. Obecny wygląd sali udało się uzyskać po renowacji wnętrza w 2002 roku. Dziewiętnastowieczna architektura salonu, utrzymana w duchu klasycyzmu wzbogacona jest wielobarwną, zabytkową polichromią plafonu oraz osiemnastowiecznym wyposażeniem w postaci mebli i obrazów.
W Zbrojowni prezentowany jest wybór eksponatów pokazujący przykłady europejskiej broni palnej wojskowej krótkiej i długiej, broni drzewcowej, broni siecznej i kłującej, uzbrojenia ochronnego oraz w osobnym dziale broni orientalnej. Wśród broni palnej na uwagę zasługują pistolety skałkowe z zamkami typu francuskiego, pistolety kapiszonowe zwane ze staropolska pistonowymi i pistolety iglicowe. Bogato reprezentowana jest broń sieczna. Są to różnego rodzaju szable, półszable, pałasze, szaszki.
Wystawa stanowi próbę przedstawienia historii Bielska-Białej od czasów najdawniejszych po wiek XX. Ilustrują ją eksponaty archeologiczne i historyczne ze zbiorów bielskiego Muzeum oraz depozyty z innych placówek. Część archeologiczna ekspozycji stałej poświęcona jest najstarszym dziejom Bielska-Białej i okolic. Tworzą ją zabytki związane z najważniejszymi etapami kształtowania się osadnictwa na tym terenie: okresem prehistorii, wczesnośredniowiecznymi dziejami grodziska w Starym Bielsku.
Bielsko-Biała / Muzeum im. Aleksandra Kłosińskiego w Kętach
wystawa stała - etnograficzna, wyposażenie domów chłopskich
Ważnym elementem ekspozycji są prezentowane na stroje kobiece noszone przez mieszkanki regionu często jeszcze w czasach powojennych, tzw. stroje "laskie". Kobiecy strój laski składał się z płóciennej półhalki i koszuli, spódnicy z lajbikiem, zapaski oraz wierzchniego okrycia zwanego "jaklą". Na uwagę zasługują zdobienia jakli tzw. haftem sznurkowym. Głowy kobiety okrywały chustkami z płótna, wełny lub jedwabiu. Z początku XX w. modne były chustki z tkanin jedwabnych o splocie żakardowym.