Ważnym elementem ekspozycji są prezentowane na stroje kobiece noszone przez mieszkanki regionu często jeszcze w czasach powojennych, tzw. stroje "laskie". Kobiecy strój laski składał się z płóciennej półhalki i koszuli, spódnicy z lajbikiem, zapaski oraz wierzchniego okrycia zwanego "jaklą". Na uwagę zasługują zdobienia jakli tzw. haftem sznurkowym. Głowy kobiety okrywały chustkami z płótna, wełny lub jedwabiu. Z początku XX w. modne były chustki z tkanin jedwabnych o splocie żakardowym.

Zbiory artystyczne muzeum obejmują sztukę sakralną oraz niewielką galerię obrazów miejscowych twórców. Do najciekawszych eksponatów należą barokowe drewniane rzeźby: nieznana święta z końca wieku XVII lub poczatku wieku XVIII, XVII-wieczna figura świątobliwej Ludowiki kęckiej, płaskorzeźba Matka Boska Niepokalana z wieku XVIII oraz pochodzący z początku XIX w. święty Florian. Kolekcję rzeźbiarską uzupełniają: gipsowa XIX-wieczna statua świętego Antoniego Padewskiego.

Ekspozycję zaaranżowano tworząc miniaturowe wnętrza saloniku i części "kredensowej". Jej wyposażenie składa się z mebli oraz przedmiotów codziennego użytku, pochodzących z kęckich domów. Część salonowa mieści się w sklepionej kolebką wnęce. Głównym elementem wyposażenia jest XIX-wieczny komplet mebli o brokatowej tapicerce i rzeźbionych poręczach. Możemy tu oglądać m. in. portret burmistrza kęckiego Antoniego Hałatka autorstwa Józefa Pochwalskiego z 1927 r.

Muzeum posiada znakomitą kolekcję ksiąg cechowych, z których najstarsze datują się na I poł. wieku XVII. Część z nich pochodzi z fundacji ks. Grzegorza Jana Zdziewojskiego - prebendarza nieistniejącego już kościoła pw. Świętego Krzyża w Kętach i opatrzona jest jego ex librisem. Wśród innych eksponatów prezentowane są tłoki pieczętne, krzyże cechowe: rzeźników z r. 1861 i krawców z roku 1912, XIX-wieczna drewniana imitacja monstrancji cechu krawców oraz skrzynie cechowe z XVIII i XIX w.