Ekspozycja prezentuje przemiany w obrządku pogrzebowym na terenie środkowego dorzecza Pilicy w okresie od poł. II tys. p.n.e. do III w. n.e. Na wystawie pokazano różne formy grobów występujących na tym obszarze. W 2 poł. II tys. p.n.e. dominował obrządek pogrzebowy szkieletowy, czego przykładem jest pokazany na ekspozycji pochówek kultury trzcinieckiej ze wsi Swolszewice - Borki, będący najstarszym z prezentowanych grobów. Na przełomie II i I tys. p.n.e. nastąpiły zmiany zwyczajów religijnych.

Zwłoki zmarłych palono na przygotowanym stosie, po czym przepalone szczątki wsypywano do naczyń - popielnic lub bezpośrednio do wykopanej w ziemi jamy. Popielnice często były obudowywane płytami kamiennymi tworzącymi tzw. groby skrzynkowe. Takie formy pochówków zobrazowane zostały na przykładzie zabytków kultury łużyckiej i pomorskiej. Na przełomie er nadal dominowało palenie zwłok, a groby miały charakter popielnicowy lub jamowy. Charakterystyczna cechą pochówków było ich bogate wyposażenie w dary grobowe. Przykładem cmentarzyska z tego okresu pokazanym na ekspozycji jest nekropolia w Ciebłowicach Dużych, na której swoich zmarłych chowała ludność kultury przeworskiej.

Organizator: Muzeum w Tomaszowie Maz. im. Antoniego hr. Ostrowskiego