|
Wystawa sygnalizuje zagadnienia z historii polskiej fotografii. Prezentuje dorobek polskich fotografów - począwszy od rzemieślników z przełomu wieków XIX i XX aspirujących do miana artystów, aż do fotografików - przedstawicieli Fotoklubów: Wileńskiego i Polskiego działających w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Przedmiotem ekspozycji są zdjęcia - od portretu poprzez fotografię krajobrazową i etnograficzną, zdjęcia architektury, ilustracje prasowe aż do zdjęć reportażowych.
|
|
Ekspozycja porusza zagadnienia związane z techniką i technologią, zdobnictwem i zastosowaniem fotografii, a nawet jej kolekcjonerstwem i przechowywaniem.
Fotografię przełomu wieków XIX i XX wieku traktowano jak młodszą siostrę malarstwa, jednak stawiano przed nią inne zadania. Miała kopiować rzeczywistość, wiernie odtwarzać przedstawiony obraz. Od l. 60. XIX w. powstawały obrazy, na których upozowani przez fotografa modele przyjmowali konwencjonalne pozy.
Tematem fotografii XIX i początku XX wieku był przede wszystkim portret. Fotografia dała możliwość rozpowszechniania wizerunków sławnych postaci epoki. Szczególnymi względami cieszyli się artyści teatralni. Powstały zakłady specjalizujące się w fotografii teatrów. Nie były to jednak zdjęcia ze spektakli ale portrety aktorów w kostiumach scenicznych wykonywane w atelier.
W połowie XIX w. fotografia stała się narzędziem, za pomocą którego przekazywano relacje z frontu. Techniczne możliwości pozwalały jedynie na wykonanie ujęć statycznych, aranżowanych scen z udziałem żołnierzy, zniszczeń wojennych, fortyfikacji, topografii terenu.
Wystawa sygnalizuje tylko niektóre zagadnienia z historii fotografii - pokazuje pierwsze fotografie - dagerotypy, fotografie na płótnie - panotypie, na blaszce żelaznej - ferrotypie a przede wszystkim fotografie na podłożu papierowym. Zauważa zróżnicowanie formatów, oprawy introligatorskie, albumy do przechowywania fotografii i zastosowanie fotografii jako wizytówek, legitymacji.
|
|
Wystawy, imprezy... 
