|
Ekspozycja prezentuje pieniądz będący w obiegu na ziemiach polskich. Stąd też znalazły się na niej monety bite zarówno w kraju jak i m.in. w Grecji, Rzymie, czy w Niemczech, jak również pieniądz papierowy i inne środki płatnicze, które poprzez kontakty handlowe docierały na teren Polski. Prezentowane zabytki umieszczone zostały na wystawie w porządku chronologicznym poczynając od starożytności poprzez średniowiecze, nowożytność po czasy nam współczesne.
|
|
Pierwszymi monetami, które trafiły na ziemie Polski były monety greckie, a najstarsze z nich zostały wybite w IV - III w. p.n.e. Były to srebrne i brązowe monety bite w południowej Italii i na Sycylii, ośrodkach północnego wybrzeża Morza Czarnego, a także monety z imieniem Aleksandra III Wielkiego. Zanotowano też pojedyncze znaleziska monet z następnych stuleci, w tym monet Kartaginy i pochodzących ze Wschodu monet królów Partii i greckich władców Baktrii.
Najstarszymi monetami rzymskimi na ziemiach Polski są denary z czasów Republiki, natomiast szczyt ich napływu przypadł na II w. n.e. U schyłku tego stulecia ilość monet rzymskich docierających na ziemie polski zaczęła ulegać zmniejszeniu. Jednak na początku IV stulecia pieniądz rzymski, tym razem głównie monety brązowe, ponownie napływał intensywnie.
W końcu X w. emisję monet rozpoczęli władcy Polski. Początkowo produkowano je w małej ilości, lecz od drugiej połowy XI wieku ilość emitowanych monet wzrasta. W XII i XIII wieku moneta polska dominuje już na miejscowym rynku (fot. 5). W XIV wieku moneta drobna stanowi pieniądz miejscowy, zaś moneta gruba dociera z zewnątrz, głównie z Czech. W XV w. zdecydowanie przeważają monety polskie.
Powstanie w roku 1918 II Rzeczypospolitej spowodowało pojawienie się nowego polskiego pieniądza. W latach 1918-1924 obowiązywał system markowy, zaś od 1924 r. po reformie Wł. Grabskiego wprowadzono system złotowy.
|
|
Wystawy, imprezy... 
