Wystawa jest pierwszą w Opolu stałą prezentacją dokonań opolskich plastyków. Wybrano na nią 35 prac artystów zmarłych oraz żyjących, starszego pokolenia. W miarę możliwości starano się wybrać prace starsze (do lat 70.), pokazujące historię opolskiego środowiska artystycznego i różnorodne tendencje. Szczególne miejsce w ekspozycji zajęła twórczość Krzysztofa Buckiego (1936-1983) - najwybitniejszego opolskiego malarza omawianego okresu, laureata nagrody im. Jana Cybisa z 1974 roku.

Środowisko polskich artystów plastyków zaczęło się formować w Opolu tuż po zakończeniu wojny. Pierwszymi plastykami, którzy przybyli na teren późniejszego województwa opolskiego (wówczas jeszcze zachodniej części województwa śląsko-dąbrowskiego) byli: Władysław Początek, Marian Łańcucki, Józef Szyller, Stanisław Babczyszyn, Bronisław Gniazdowski, Katarzyna i Antoni Mehlowie, Stanisław Bober. Jednak dopiero w roku 1954, w związku z powiększeniem się środowiska, podjęto zabiegi o powstanie zinstytucjonalizowanego związku.

18 grudnia 1954 roku powołano w Opolu Oddział Opolski Związku Polskich Artystów Plastyków - pierwszy związek twórczy w Opolu. Z początku liczył on zaledwie 12 osób, dziś ma prawie stu członków, a w ciągu całej, pięćdziesięcioletniej historii przewinęło się przez jego szeregi przeszło 250 osób. Oprócz wymienionych już artystów, ważnymi postaciami opolskiego środowiska plastycznego minionego półwiecza byli m.in. Jerzy Beski, Marian Szczerba, Aloiza Zacharska, Adolf Panitz, Wincenty Maszkowski, czy wielu zmarłych już artystów: Jan Borowczak, Krzysztof Bucki, Jan Szczyrba, Zenon Henryk Rachfalski, Marian Nowak, Tadeusz Max i wielu, wielu innych.

Organizator: Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu