|
Wystawa Mennica bydgoska została przygotowana z okazji powstania Europejskiego Centrum Pieniądza w budynku usytuowanym w miejscu, w którym w XVII wieku znajdowała się kamienica i pręgarnia, gdzie wybijano monety. Mennica ta założona została w 1594 r. jako mennica prywatna podkomorzego krakowskiego Stanisława Cikowskiego i jako taka funkcjonowała do 1601 r., bijąc monetę koronną (m.in. szelągi, grosze, trojaki). Po kilkunastoletniej przerwie stała się oficyną królewską.
|
|
Wybijane w Bydgoszczy monety odznaczały się znakomitym opracowaniem artystycznym, gdyż stemple do nich wykonywali m.in. artyści tej rangi, co Samuel Ammon i Jan Höhn. W ciągu swego istnienia mennica bydgoska była dwukrotnie (1627 - 1644, 1677 - 1679) jedyną czynną mennicą państwową w Rzeczypospolitej. Ponadto w pewnych okresach, pod względem wydajności znajdowała się na pierwszym miejscu w kraju. Świadczy o tym przykład wybicia w latach 1627-1636 ponad 3 milionów talarów.
W jednym z dwóch pomieszczeń piwnicznych prezentowane są monety bite za panowania królów: Zygmunta III Wazy, Władysława IV, Jana Kazimierza, Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana III Sobieskiego, wypożyczone z prestiżowych polskich kolekcji numizmatycznych w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Narodowego Banku Polskiego, Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum Okręgowego w Koninie i Muzeum Zamkowego w Malborku.
Mennica bydgoska, obok drobnych monet takich jak szelągi i trojaki, wybijała również monety o wysokim nominale: dukaty i ich wielokrotność, a także talary i półtalary. Z Bydgoszczy pochodzi słynna złota moneta studukatowa z 1621 r., o wadze 350 g, uważana za jedną z najpiękniejszych monet europejskich. Na wystawie zostanie ona zaprezentowana dzięki wykorzystaniu nowoczesnej techniki 3D.
|
|
Wystawy, imprezy... 
