Główną oś ekspozycji stanowi rekonstrukcja życia, jakie istniało na tym terenie w morzu okresu kredowego. Zaprezentowano na niej około 200 skamieniałości pochodzących z kamieniołomów w Piotrawinie, Kazimierzu, Nasiłowie i Bochotnicy. Obok siebie można zobaczyć m.in. amonity, belemnity czy mozazaury, które wyginęły 65 mln. lat temu. Ciekawostką są skamieniałe zęby rekinów, a także duży globus z ówczesnym rozkładem lądów i oceanów oraz sylwetkami zwierząt.

Wystawa wyjaśnia dlaczego właśnie w rejonie Kazimierza powstała najbardziej zagęszczona sieć wąwozów lessowych w Europie. Płaskowyż Nałęczowski jest jednym z bardziej znanych miejsc występowania wąwozów lessowych, które są głębokimi, wydłużonymi formami dolinnymi, przeważnie suchymi, o stromych, niekiedy urwistych zboczach i wąskim, na ogół nie wyrównanym dnie. Ze względu na trudność zaadoptowania wąwozów pod uprawy rolne porasta je zazwyczaj liściasty las zwany grądem.

Wystawa w formie panoramy prezentuje wyjątkowe walory jednego z najpiękniejszych odcinków największej z polskich rzek, w szczególności zaś przebogaty świat ptaków. Charakterystyczną cechą przełomu rzeki jest stosunkowo wąska, nie przekraczająca tu 1 km szerokości dolina, głęboko wcięta w skalne podłoże, o wysokich stromych zboczach. Pomimo dokonania szeregu zabiegów hydrotechnicznych, Wisła do dziś w znacznym stopniu zachowała charakter rzeki dzikiej.

Wystawa przedstawia wyjątkowe walory tego chronionego obszaru, przygotowując i zachęcając do wybrania się w plener. Kazimierski Park Krajobrazowy powstał w 1979 r. jako pierwszy i, jak do tej pory, największy w województwie lubelskim. Ma on powierzchnię 14.961 ha, a jego strefa ochronna obejmuje dalsze 24.189 ha. W jego granicach w całości lub w części znalazło się 11 gmin powiatu puławskiego i opolskiego. Park utworzony został z uwagi na unikalne, przyrodnicze i kulturowe walory tego obszaru.