Wielkie okna, od strony południowej, oświetlają wydłużoną salę. Elewacja, rozczłonkowana pilastrami i arkadowymi oknami, odznacza się klasyczną prostotą. Do tego zasadniczego członu przylegają od strony północnej dwa skrzydła. Zachodnie zawierało mieszkania dla służby i pokoje gościnne, wschodnie zaś, znacznie szersze, mieści teatr. Wspaniałe wnętrze, zaliczane do nielicznych na świecie przykładów autentycznego teatru dworskiego, znajduje się we wschodnim skrzydle Starej Pomarańczarni.

We wschodnim skrzydle budynku mieścił się unikalny w skali światowej teatr dworski. W teatrze może zmieścić się 200 widzów. Ma 9 lóż rozmieszczonych na trzech ścianach oraz oryginalną dekorację widowni. Teatr składa się z głębokiej sceny o pochylonej podłodze, z zachowanymi oryginalnymi urządzeniami, m.in. rynną do robienia grzmotów. Całości dopełniają efektowny herb królewski nad sceną oraz medaliony z wizerunkami najznakomitszych (zdaniem króla) dramaturgów w dziejach: Sofoklesa, Szekspira, Moliera i Racine'a. Prawdziwym unikatem są także malowidła Jana Bogumiła Plerscha - ukazują iluzjonistyczny rząd lóż. Zostały namalowane na murach, przedstawiają widownię z wytworną publicznością dworską, damami spoglądającymi przez lorgnon na toalety sąsiadek, plotkującymi dworzanami itp. Wnętrze ma świetną akustykę, ponieważ zostało obudowane drewnem.

Organizator: Muzeum Łazienki Królewskie