Podstawowa zawartością wystawy jest uzbrojenie zaczepne i ochronne z różnych okresów, pokazane w porządku chronologicznym i typologicznym. Wśród uzbrojenia zaczepnego w grupie broni siecznej na uwagę zasługują miecze średniowieczne z XIV - XV w. Różnych typów, późniejsze inne rodzaje broni z głownią prostą (rapiery, szpady, pałasze z XVII - XIX w.) oraz zbiór szabel polskich i obcych z wyróżniającą się karabelą zdobiona nazwiskiem, podobizną i herbem hetmana Stefana Czarnieckiego.

Broń sieczna Wschodu reprezentowana jest m.in. przez przykuwające uwagę zwiedzających i znawców miecze japońskie typu "katana" i walki - "zaschi".

Proces rozwoju i ewolucji broni palnej obserwować można na przykładzie licznego zbioru uzbrojenia strzeleckiego z XVI - XX w. Różnych systemów (zamek lontowy, skałkowy, kapiszonowy, broń odtylcowa). W grupie historycznej broni strzeleckiej wyróżniają się bogato zdobione tureckie karabiny janczarskie z XVII w. z zamkiem skałkowym, które traktować można jako dzieła sztuki zdobniczej.

Na uwagę zasługują również lufy armatnie z XVIII w. oraz kule i granaty artyleryjskie z XVI - XVIII w. z umieszczonymi srebrnymi monetami.
Wystawa prezentuje także broń strzelecką produkcji polskiej, m.in. słynny pistolet wz. 35 "VIS" oraz broń używana przez formacje polskie na różnych frontach II wojny światowej.

Przykłady dawnego uzbrojenia ochronnego to m.in. zbroja kolcza z XVII w., dobrze zachowany napierśnik husarski z połowy XVII w. zdobiony wizerunkiem Matki Boskiej i Krzyżem Kawalerskim, napierśniki i napleczniki kirasjerskie oraz tarcza i hełm pochodzenia perskiego, stanowiące część kompletu uzbrojenia charakterystycznego dla tej części Orientu.

Organizator: Muzeum Lubelskie